Tułów – Wikipedia, wolna encyklopedia
Tułów (łac. truncus) – anatomiczny termin, określający centralną część ciała u wielu zwierząt, w tym u człowieka.
U bezkręgowców tułów występuje między głową i odwłokiem. Połączone z nim są narządy lokomocji (odnóża, skrzydła). Tułów stawonogów (skorupiaki, pajęczaki) czasem zrasta się z częścią głowową i tworzy głowotułów.
U kręgowców tułów jest wydzieloną częścią ciała poza głową i szyją. Tułów mieści większość narządów wewnętrznych[1].
Tułów człowieka jest częścią ciała z wyłączeniem głowy, szyi i kończyn[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Małgorzata Twardowska, Grażyna Kucharczyk, Grażyna Łętocha, Krystyna Stypińska: Słownik Biologia. 2004, s. 392, seria: Złote wydanie. ISBN 978-83-7327-410-5.
- ↑ Tułów w słowniku języka polskiego PWN. PWN. [dostęp 2013-10-27].
Kontrola autorytatywna (klasa bytu anatomicznego):