USS Bainbridge (DD-1) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Stocznia | Neafie and Leavy |
---|---|
Położenie stępki | 2 sierpnia 1899 |
Wodowanie | 27 sierpnia 1901 |
US Navy | |
Wejście do służby | 3 lipca 1903 |
Wycofanie ze służby | 3 lipca 1919 |
Los okrętu | złomowany 1920 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 420 t |
Długość | 76,2 m |
Szerokość | 7,19 m |
Zanurzenie | 1,98 m |
Prędkość | 28 węzłów (52 km/h) |
Uzbrojenie | |
2 działa kaliber 76 mm 2 wyrzutnie torped kaliber 450 mm | |
Załoga | 75 |
USS Bainbridge (DD-1) – pierwszy niszczyciel należący do US Navy i pierwsza jednostka z serii 13 niszczycieli typu Bainbridge.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Stępkę pod USS „Bainbridge” położono 15 sierpnia 1899 w filadelfijskiej stoczni Neafie and Levy. Okręt wodowano 27 sierpnia 1901, wejście do służby miało miejsce 3 lipca 1903. W grudniu 1903 okręt przez Kanał Sueski udał się na Filipiny, gdzie w latach 1904-17 służył w ramach 1 Flotylli Torpedowej wchodzącej w skład floty azjatyckiej US Navy.
1 sierpnia 1917 „Bainbridge” udał się do Port Said w Egipcie, gdzie 25 września dołączył do 2 Eskadry okrętów patrolowych. Do 15 lipca 1918 wykonywał zadania patrolowe, a także służył do konwojowania okrętów. 3 sierpnia 1918 przybył do Charlston w stanie Karolina Południowa. 3 lipca 1919 został wycofany ze służby w US Navy, a 3 stycznia 1920 sprzedany do stoczni złomowej.