USS Macdonough (DD-9) – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() USS Macdonough (DD-9) | |
Historia | |
Położenie stępki | 10 kwietnia 1899 |
---|---|
Wodowanie | 24 grudnia 1900 |
![]() | |
Wejście do służby | 5 września 1903 |
Wycofanie ze służby | 3 września 1919 |
Los okrętu | sprzedany na złom 10 marca 1920 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 430 długich ton |
Długość | 75,06 m |
Szerokość | 6,78 m |
Zanurzenie | 2,03 m |
Napęd | |
2 silniki parowe | |
Prędkość | 30 węzłów |
Uzbrojenie | |
2 × 76 mm 5 x 57 mm 2 x 450 mm wt. | |
Załoga | 72 |
USS Macdonough (DD-9) – amerykański niszczyciel typu Bainbridge. Jego patronem był Commodore Thomas Macdonough.
Stępkę okrętu położono 10 kwietnia 1899 w stoczni Fore River Ship & Engine Company w Weymouth (Massachusetts). Zwodowano go 24 grudnia 1900, matką chrzestną była Lucy Shaler Macdonough, wnuczka patrona okrętu. Jednostka weszła do służby w US Navy 5 września 1903, jej pierwszym dowódcą był Lieutenant Charles S. Bookwalter.
Okręt był w służbie w czasie I wojny światowej. Działał jako jednostka eskortowa na wodach amerykańskich i europejskich.
Wycofany ze służby 3 września 1919 został sprzedany na złom 10 marca 1920.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.