USS Montana (BB-51) – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki | 1 września 1920 |
Wodowanie | nie wodowano |
![]() | |
Wejście do służby | nie oddano do służby |
Los okrętu | budowę przerwano |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | standardowa 43.200 ton |
Długość | 208 m (684 stopy) |
Szerokość | 32 m (105 stóp) |
Zanurzenie | 10,1 m (33 stopy) |
Napęd | |
turbiny parowe połączone z generatorami napędzającymi silniki elektryczne 16 kotłów Babcock & Wilcox moc 60.000 shp 4 śruby | |
Prędkość | 23 węzły (43 km/h) |
Uzbrojenie | |
12 x 406 mm (4 x III) 16 x 152 mm (16 x I) 8 x 76 mm (8 x I) 2 wyrzutnie torpedowe kal. 533 mm | |
Załoga | razem 1191 (62 oficerów oraz 1129 podoficerów i marynarzy) |
USS Montana (BB-51) był pancernikiem typu South Dakota, drugim okrętem mającym nosić nazwę pochodzącą od stanu Montana. Jego stępka została położona 1 września 1920 w Mare Island Naval Shipyard. Budowa została wstrzymana 8 lutego 1922 (w tym momencie okręt był zbudowany w 27.6 procentach), a anulowana 17 sierpnia 1923 zgodnie z uzgodnieniami traktatu waszyngtońskiego. Został skreślony z rejestru floty 24 sierpnia 1923, a jego nieskończony kadłub został sprzedany 25 października 1923 z przeznaczeniem złomowania na pochylni.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Inne okręty noszące nazwę USS "Montana"