Uaru amphiacanthoides – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uaru amphiacanthoides[1]
Heckel, 1840
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Rodzina	pielęgnicowate
Podrodzina	Cichlinae
Plemię	Heroini
Rodzaj	Uaru
Gatunek	Uaru amphiacanthoides
Synonimy
Acara imperialis Steindachner, 1879 Pomotis fasciatus Jardine, 1843 Uaru obscurum Günther, 1862
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Uaru amphiacanthoides – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Bywa hodowany w akwarium domowym.

Występuje w ciepłych i „ciemnych” wodach Ameryki Południowej w Brazylii i Gujanie. W dorzeczu rzeki Amazonki, szczególnie na odcinku zwanym przez mieszkańców Brazylii Solimões – od rzeki Japurá po ujście rzeki Rio Negro oraz do ujścia prawego dopływu rzeki Tapajós.

Ciało bocznie spłaszczone z garbem tłuszczowym umiejscowionym na czole. Płetwa ogonowa o wachlarzowatym kształcie. Płetwy grzbietowa i odbytowa są u młodych ryb zaokrąglone, z wiekiem przekształcają się i u dorosłych zakończone są ostro. Otwór gębowy uzbrojony jest w niewielkie zęby. Barwy zmienne, w młodszym wieku ryby są ciemnobrązowe, po osiągnięciu ok. 10 cm wielkości zmieniają barwę na żółto-brązową, a ciało nakrapiane jest w jasne cętki. Ubarwienie całkiem dorosłych ryb jest od żółtawego po brązowy z niebiesko-zielonym połyskiem. Za okiem oraz przy nasadzie płetwy ogonowej występują małe, czarne plamy. Pośrodku ciała, poniżej linii bocznej plama ta jest duża. Osiąga długość 25–30 cm.

Ryba spokojna, chętnie przebywająca wśród innych pielęgnic, m.in. wśród skalarów, paletek i dyskowców.

W akwarium chętnie przebywają wśród roślin m.in. z rodzaju Ceratopteris (np. różdżyca rutewkowata), jak i z rodzaju Echinodorus. Oświetlenie słabsze, wskazane są rośliny pływające. Woda cyklicznie częściowo wymieniana.

Żywy: skorupiaki (oczliki, stawonogi (rozwielitki), skrobane mięso wołowe (serce), dżdżownice.

Roślinny: m.in. parzona kasza manna, drobne części roślin

Tarło w oddzielnym zbiorniku w wodzie miękkiej (ok. 6°n). Ikra składana jest na dużym liściu, odwróconej dnem do góry doniczce. Po dokładnym oczyszczeniu miejsca składania ikry para przystępuje do jej złożenia. Podczas tego aktu u ryb uwidacznia się dymorfizm płciowy w postaci kształtu pokładełka (samica posiada zaokrąglone pokładełko)

Wylęg narybku następuje po dwóch dniach. W tym czasie para rodzicielska przenosi larwy do ciemnego i spokojnego miejsca. Po kolejnych dniach młode ryby rozpoczynają samodzielne pływanie. Narybku nie należy dokarmiać, gdyż podobnie jak w przypadku dyskowców czy paletek młode są karmione specjalną wydzieliną skóry rodziców, umiejscowioną w dolnej części ciała (u rodzaju Symphysodon narybek odżywia się w górnej partii ciała). Różnica w karmieniu narybku pomiędzy Uaru a Symphysodon została opisana przez Wernera Schmettkampa w 1980 roku^[3]. Wcześniej uważano, że rozmnażają się podobnie jak ryby z rodzaju Pterophyllum.

Do 10–14 dni młodym wystarcza pokarm pobrany od rodziców. Z czasem można dokarmiać młode ryby. Podajemy larwy oczlików, rozwielitki itp. Młode ryby mają duży apetyt, są żarłoczne i szybko rosną. Wyhodowanie narybku samodzielnie jest możliwe.

• Wojciech Kulicki, Uaru amphiacanthoides (Heckel, 1840), Akwarium, Nr 1/87

• Uaru amphiacanthoides. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 13 kwietnia 2012]