Ujęcie (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ujęcie – najmniejsza dynamiczna jednostka budulca filmowego zawarta między dwoma najbliższymi cięciami montażowymi; odcinek taśmy filmowej z obrazem filmowanym trwający od startu kamery do momentu jej zatrzymania[1].
Należy odróżniać pojęcie ujęcia od planu. Prawdopodobnie wpływ terminologii francuskiej doprowadził do ich pomieszania[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jerzy Płażewski: Język filmu. Warszawa: 1982, s. 12–13. ISBN 83-221-0077-9.
- ↑ Jerzy Płażewski: Język filmu. Warszawa: 1982, s. 37. ISBN 83-221-0077-9.