Ulica św. Katarzyny w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

ulica św. Katarzyny
Stare Miasto
Obiekt zabytkowy nr rej. A-12 z 23 marca 1934[1]
Ilustracja
Widok na zachód.
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Przebieg
ul. Krakowska
ul. Augustiańska
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica św. Katarzyny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica św. Katarzyny”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica św. Katarzyny”
Ziemia50°02′59,0″N 19°56′32,0″E/50,049722 19,942222

Ulica św. Katarzyny – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Kazimierzu.

Łączy ulicę Krakowską z ulicą Augustiańską. Jest jednojezdniowa.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

We wczesnym średniowieczu, jeszcze przed powstaniem Kazimierza jako miasta, ulica była częścią drogi łączącej wieś Bawół ze Skałką. Po lokacji miasta w 1335 roku, gdy główną ulicą nowego miasta stała się ul. Krakowska, a także wytyczono ul. Skałeczną, omawiana ulica straciła na swym znaczeniu. Prowadziła wówczas do powstałego w latach 1363–1399 kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej i św. Małgorzaty[2].

Od czasu powstnia do XVIII wieku nie nosiła żadnej nazwy. Ulica nazwana została po raz pierwszy na planie miasta Kazimierz z 1785 roku jako ulica Krakowska, a na planie z 1844 roku zaznaczona została jako ul. Augustiańska. W drugiej połowie XIX wieku Rada Miasta Krakowa nadała ulicy obecną nazwę. W czasach średniowiecza nazwę ul. św. Katarzyny nosiły sąsiednie ulice, ul. Augustiańska oraz Skałeczna[2].

Zabudowa

[edytuj | edytuj kod]

Obecna zabudowa ulicy ma charakter mieszkalny – stanowią ją głównie kamienice czynszowe powstałe w XIX wieku[3].

Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2024-02-09].
  2. a b Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 173. ISBN 83-85579-48-6.
  3. a b Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-02-09]. (pol.).
  4. a b Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków 2007 ↓, s. 198.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]