Ulica św. Katarzyny w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Stare Miasto | |||||||||||||
nr rej. A-12 z 23 marca 1934[1] | |||||||||||||
Widok na zachód. | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||||||||||
50°02′59,0″N 19°56′32,0″E/50,049722 19,942222 |
Ulica św. Katarzyny – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Kazimierzu.
Łączy ulicę Krakowską z ulicą Augustiańską. Jest jednojezdniowa.
Historia
[edytuj | edytuj kod]We wczesnym średniowieczu, jeszcze przed powstaniem Kazimierza jako miasta, ulica była częścią drogi łączącej wieś Bawół ze Skałką. Po lokacji miasta w 1335 roku, gdy główną ulicą nowego miasta stała się ul. Krakowska, a także wytyczono ul. Skałeczną, omawiana ulica straciła na swym znaczeniu. Prowadziła wówczas do powstałego w latach 1363–1399 kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej i św. Małgorzaty[2].
Od czasu powstnia do XVIII wieku nie nosiła żadnej nazwy. Ulica nazwana została po raz pierwszy na planie miasta Kazimierz z 1785 roku jako ulica Krakowska, a na planie z 1844 roku zaznaczona została jako ul. Augustiańska. W drugiej połowie XIX wieku Rada Miasta Krakowa nadała ulicy obecną nazwę. W czasach średniowiecza nazwę ul. św. Katarzyny nosiły sąsiednie ulice, ul. Augustiańska oraz Skałeczna[2].
Zabudowa
[edytuj | edytuj kod]Obecna zabudowa ulicy ma charakter mieszkalny – stanowią ją głównie kamienice czynszowe powstałe w XIX wieku[3].
- ul. św. Katarzyny 1 (ul. Krakowska 15) – kamienica, XVI wiek.
- ul. św. Katarzyny 2 (ul. Krakowska 17) – kamienica. Projektował August Pluszyński, XVII wiek[4].
- ul. św. Katarzyny 3 – kamienica. Projektował Paweł Barański, 1864.
- ul. św. Katarzyny 4 (ul. Augustiańska 14) – kamienica. Projektował Nachman Kopald[4].
- ul. św. Katarzyny 5 (ul. Augustiańska 12) – kamienica. Projektował Józef Hercok, 1890.
Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[3].
- Widok na wschód
- ul. św. Katarzyny 1 (XVI w.)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2024-02-09] .
- ↑ a b Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 173. ISBN 83-85579-48-6.
- ↑ a b Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-02-09]. (pol.).
- ↑ a b Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków 2007 ↓, s. 198.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- św. Katarzyny, ulica. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 173. ISBN 83-85579-48-6.
- Praca zbiorowa: Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków. Warszawa: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, 2007, s. 198. ISBN 978-83-9229-8-1.