French
DeutschUlica Brylowska w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Czyste, Wola | |||||||||||||||||||
 Ulica Brylowska przy ul. Prądzyńskiego | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Długość | 580 m[1] | ||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||
 52°13′36,5″N 20°58′08,0″E/52,226806 20,968889 | |||||||||||||||||||
Ulica Brylowska – ulica osiedla Czyste na warszawskiej Woli.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dawna droga, która przebiegała miedzą rozgraniczającą wsie Wielka Wola i Czyste.
Ulica Brylowska powstała krótko po roku 1900 w pobliżu Szpitala Starozakonnych na Czystem, budowanego od roku 1894. Jeszcze przed przyłączeniem do Warszawy w 1916 przy Brylowskiej powstało kilka kamienic o skromnym wystroju.
W okresie międzywojennym zbudowano kanalizację i wybrukowano jezdnię; pojawiły się także latarnie oświetlające ulicę po zmroku. Sąsiedztwo szpitala oraz Gazowni Warszawskiej sprawiło, że w okolicy szybko powstało wiele zakładów przemysłowych i kamienic. Nazwa ulicy pochodzi od nazwiska rodziny Brühlów, właścicieli części Woli Wielkiej, które to dobra zostały zakupione w 1746 od Augusta III Sasa przez jego ministra Henryka Brühla. Spolszczona nazwa ulicy ustaliła się jako oficjalna w latach 20. XX wieku[2].
18 listopada 1938 roku oddano do użytku linię tramwajową pomiędzy skrzyżowaniem z ulicą Dworską[a] a pętlą Czyste położoną w pobliżu skrzyżowania z ulicą Ignacego Prądzyńskiego[3][4].
Kursowanie tramwajów do pętli Czyste, zawieszone 8 września 1939 roku w związku z bombardowaniami, zostało wznowione dnia 9 maja 1940 roku[5][6]. Wraz z wybuchem Powstania Warszawskiego trwale wyłączono z eksploatacji torowisko tramwajowe na ulicy, a po wojnie kursowania tramwajów nie przywrócono[7].
Większość przedwojennej zabudowy ulicy została zniszczona w okresie II wojny światowej.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ulicy Dworskiej nadano w 1950 roku nazwę ulica Marcina Kasprzaka.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2023-11-05].
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 139. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Warszawskie tramwaje elektryczne 1908−1998. Tom II. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1998, s. 23. ISBN 83-907574-00.
- ↑ Linia tramwajowa zwykła 5. Trasbus.com – Historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [dostęp 2023-11-06]. (pol.).
- ↑ Dariusz Walczak: Tramwajem przez Stadt Warschau. Rybnik: Wydawnictwo Eurosprinter, 2016, s. 42. ISBN 978-83-63652-19-7.
- ↑ Linia tramwajowa zwykła 15. Trasbus.com – Historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [dostęp 2023-11-06]. (pol.).
- ↑ Dariusz Walczak: Tramwaje powojennej Warszawy 1945-1975. Rybnik: Wydawnictwo Eurosprinter, 2018, s. 42. ISBN 978-83-63652-30-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 1. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 217. ISBN 83-902793-5-5.