Ulica Nowotoruńska w Bydgoszczy – Wikipedia, wolna encyklopedia

ulica Nowotoruńska
	Czersko Polskie, Łęgnowo
	; Fragment ul. Nowotoruńskiej, w tle Wisła
Państwo	Polska
Miejscowość	Bydgoszcz
Długość	8 km
	Plan
Przebieg
	Położenie na mapie Polski ulica Nowotoruńska
	Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ulica Nowotoruńska
	Położenie na mapie Bydgoszczy ulica Nowotoruńska
	53,098270°N 18,109552°E/53,098270 18,109552
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Nowotoruńska – jedna z ważnych komunikacyjnie ulic w Bydgoszczy.

Przebieg

Ulica rozciąga się na kierunku północny zachód – południowy wschód, od skrzyżowania z ul. Toruńską po wschodnie granice Bydgoszczy. Jej długość wynosi ok. 8 km. Ulica stanowi jedną z głównych arterii komunikacyjnych i tras wylotowych z Bydgoszczy, stanowiąc alternatywę dla ulicy Toruńskiej.

W kierunku południowo-wschodnim ulica przebiega na granicy następujących jednostek urbanistycznych: Zimne Wody i Czersko Polskie, Łęgnowo I i II oraz Wypaleniska. Fragment ulicy przebiega na krawędzi Zbocza Łęgnowskiego, skąd rozpościera się widok na bydgoskie zakole Wisły. Na wschodnim odcinku ulica przebiega przez Puszczę Bydgoską

Historia

Ulica Nowotoruńska została wybudowana w latach 1940–1944, w czasie okupacji niemieckiej, stanowiąc północno-wschodnią obwodnicę nowo wznoszonej w tym czasie przez władze III Rzeszy fabryki zbrojeniowej DAG Fabrik Bromberg. Przedsiębiorstwo zajmujące docelowo 23 km² powierzchni na terenie Puszczy Bydgoskiej zajmowało się produkcją miotających i kruszących materiałów wybuchowych oraz wypełniania nimi skorup pocisków i łusek amunicji wojskowej (elaboracja)^[1].

Dla potrzeb komunikacji fabryki wybudowano dziesiątki kilometrów torów kolejowych, bocznic oraz setki kilometrów dróg. Oprócz ulicy Nowotoruńskiej wybudowano m.in. ul. Łęgnowską, Hutniczą, Chemiczną, Dąbrowa i wiele innych^[2]. Ulicę wykonano w technologii betonowej, wykładając jej nawierzchnię płytami prefabrykowanymi.

Początkowo tylko zachodnia część ulicy w dzisiejszym przebiegu pozostawała w granicach administracyjnych miasta Bydgoszczy. W 1954 r. po włączeniu obszaru fabryki zbrojeniowej przemianowanej po 1945 r. w przedsiębiorstwo chemiczne (obszar Łęgnowo I) oraz włączeniu w 1977 r. obszaru Łęgnowa II, ulica na całej długości znalazła się w granicach administracyjnych Bydgoszczy^[3].

Po II wojnie światowej zachowano tranzytowy charakter ulicy stanowiącej jedną z tras wylotowych w kierunku Torunia i Warszawy^[4]. Na przełomie lat 70. i 80. stanowiła drogę państwową 19a^[5], będącą łącznikiem miasta z ówczesną drogą państwową nr 19 Pawłówek – Solec Kujawski – Toruń.

W 2001 r. w związku z budową alei Kazimierza Wielkiego z mostem nad Brdą, ulica na zachodnim fragmencie zyskała charakter dwujezdniowy. W latach 2010–2012 dokonano generalnego remontu nawierzchni ulicy.

Obciążenie ruchem

Ulica Nowotoruńska należy do średnio obciążonych ruchem drogowym arterii komunikacyjnych w Bydgoszczy. Pomiar ruchu w 2006 r. wykazał, że w szczycie komunikacyjnym przejeżdża przezeń do 500 pojazdów na godzinę. Najbardziej obciążonym odcinkiem jest fragment przy skrzyżowaniu z al. Lecha Kaczyńskiego. Mniej intensywny ruch zanotowano na wschód od ul. Kieleckiej – 200 do 300 pojazdów na godzinę^[6].

Obiekty

W otoczeniu ul. Nowotoruńskiej znajdują się między innymi:

hotel i kompleks sportowo-rekreacyjny „Centrum”
Konarzewski dealer Volkswagen
Bieranowski dealer Forda
Bydgoskie Fabryki Mebli S.A.
Sobiesław Zasada dealer Mercedes Benz
Osiedle Awaryjne – powstałe w latach 1940–1944 dla kadry kierowniczej DAG Fabrik Bromberg, po 1945 r. rozbudowane i przekształcone w osiedle mieszkaniowe położone na terenie leśnym
Gąsior sp. z o.o. – firma z branży opakowań dla przemysłu spożywczego

Galeria

Salon Mercedes Benz przy ulicy
Bydgoskie Fabryki Mebli

Zobacz też

Przypisy

↑ Lachamjer Jerzy: Technologia nitrogliceryny w zakładach Dynamit Nobel A.G. w Bydgoszczy. [w.] Kronika Bydgoska XXVIII 2006. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2007. ISSN 0454-5451
↑ Pszczółkowski Michał, Czechowski Maciej: Eksploseum DAG Fabrik Bromberg wybuchowa historia Bydgoszczy - informator. Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy 2011
↑ Licznerski Alfons: Rozwój terytorialny Bydgoszczy. [w.] Kronika Bydgoska II. Bydgoszcz 1965
↑ Bydgoszcz wczoraj i dziś. Praca zbiorowa pod red. Stanisława Michalskiego. Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa-Poznań 1988. ISBN 83-01-05465-4
↑ Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. V. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1979, s. 52. ISBN 83-7000-017-7.
↑ Fundacja „Rozwój ATR”. Generalny pomiar cech ruchu drogowego na sieci komunikacyjnej miasta Bydgoszczy, rok 2005/2006, Bydgoszcz wrzesień 2006

Bibliografia

MichałM. Pszczółkowski MichałM., Betonowa tajemnica. Fabryki materiałów wybuchowych DAG, Bydgoszcz: Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, 2010, ISBN 83-86580-83-5, OCLC 703837814 .
Umiński, Janusz: Bydgoszcz. Przewodnik, Regionalny Oddział PTTK „Szlak Brdy” Bydgoszcz 1996
Woźny Jacek: Archeologia bliskiej przeszłości w kontekście niemieckiej architektury militarnej regionu bydgoskiego. [w.] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. zeszyt 12. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Bydgoszcz 2007.

[1] Lachamjer Jerzy: Technologia nitrogliceryny w zakładach Dynamit Nobel A.G. w Bydgoszczy. [w.] Kronika Bydgoska XXVIII 2006. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2007. ISSN 0454-5451

[2] Pszczółkowski Michał, Czechowski Maciej: Eksploseum DAG Fabrik Bromberg wybuchowa historia Bydgoszczy - informator. Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy 2011

[3] Licznerski Alfons: Rozwój terytorialny Bydgoszczy. [w.] Kronika Bydgoska II. Bydgoszcz 1965

[BWID-4] Bydgoszcz wczoraj i dziś. Praca zbiorowa pod red. Stanisława Michalskiego. Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa-Poznań 1988. ISBN 83-01-05465-4

[ppwk79-5] Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. V. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1979, s. 52. ISBN 83-7000-017-7.

[6] Fundacja „Rozwój ATR”. Generalny pomiar cech ruchu drogowego na sieci komunikacyjnej miasta Bydgoszczy, rok 2005/2006, Bydgoszcz wrzesień 2006

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Główne arterie komunikacyjne	ul. Bernardyńska ul. Focha ul. Fordońska ul. Gdańska ul. Jagiellońska ul. Grunwaldzka ul. Kujawska ul. Ludwikowo ul. Nakielska ul. Nowotoruńska ul. Poznańska ul. Szubińska ul. Toruńska ul. Wojska Polskiego al. Jana Pawła II
Główne place	Stary Rynek Nowy Rynek Rybi Rynek Wełniany Rynek Zbożowy Rynek pl. Kościeleckich pl. Poznański pl. Solny pl. Teatralny pl. Weyssenhoffa pl. Wolności pl. Zbawiciela
Główne ulice w centrum i okolicach	ul. Bełzy ul. Chodkiewicza ul. Cieszkowskiego ul. Długa ul. Dworcowa ul. Kordeckiego ul. Królowej Jadwigi al. Mickiewicza ul. Mostowa al. Ossolińskich ul. Stary Port ul. Śniadeckich ul. Św. Trójcy
Ulice i place według osiedli	Stare Miasto
Zobacz też	Mosty w Bydgoszczy