Ulica Piekarska w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

ulica Piekarska
Stare Miasto
Ilustracja
Widok od strony ul. Augustiańskiej.
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Długość

208 m

Przebieg
0m ul. Augustiańska
375m Bulwar Inflancki
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Piekarska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Piekarska”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Piekarska”
50,048062°N 19,939933°E/50,048062 19,939933

Ulica Piekarska – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Kazimierzu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ulica została wytyczona w ramach planu lokacyjnego Kazimierza z 1335, ciągnęła się od rynku kazimierskiego (którego fragment stanowi dzisiejszy Plac Wolnica) do bramy Skawińskiej. Ulica w obecnej formie istnieje od ustalenia planów regulacyjnych z XIX wieku. Pierwsza wzmianka o obecnej nazwie ulicy pochodzi z 1500 r. i wywodzi się od zamieszkujących ją w średniowieczu piekarzy[1]. Dawniej istniała tu zabudowa drewniana, jednak nie przetrwała upadku miasta na przełomie XVII i XVIII wieku. 16 kwietnia 1877 księżna Marcelina Czartoryska przekazała Siostrom Miłosierdzia budynek na ulicy Piekarskiej w celu otwarcia Domu Dziecka[2]. Do 1908 istniało tu przytulisko sióstr Albertynek[3].

Budynki

[edytuj | edytuj kod]

Przy tej ulicy znajduje się kościół Matki Bożej Niepokalanej Poczętej i klasztor Szarytek. Ponadto istnieją tu dwa przedszkola (w tym jedno z XIX wieku), dom dziecka, dom studencki Uniwersytetu Pedagogicznego, dzienny ośrodek adaptacyjny i jadłodajnia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]