Ulica Pienińska w Krościenku nad Dunajcem – Wikipedia, wolna encyklopedia

ulica Pienińska
Ilustracja
Ostatni dom przy ul. Pienińskiej (zdjęcie z 2021 roku). Przy numerze 33 kończy się jej asfaltowa część
Państwo

 Polska

Miejscowość

Krościenko nad Dunajcem

Długość

480 m

Przebieg
0 ul. św. Kingi
480 ulica przechodzi w leśną ścieżkę
Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem
Mapa konturowa gminy Krościenko nad Dunajcem, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Pienińska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „ulica Pienińska”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Pienińska”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Pienińska”
Ziemia49°26′12,9″N 20°25′40,3″E/49,436917 20,427861

Ulica Pienińska w Krościenku nad Dunajcem – jedna z ulic Krościenka nad Dunajcem, odchodząca od ulicy św. Kingi na południe, w kierunku Pieninek, biegnąc między zboczem Polany Toporzysko (po prawej stronie) a zboczem opadającym w kierunku Dunajca.

Przebieg i ważniejsze obiekty

[edytuj | edytuj kod]

Zaraz po odbiciu od ul. św. Kingi po prawej stronie znajduje się budynek Szkoły Podstawowej im. Adama Mickiewicza[1] (Pienińska 2). Pierwsza drewniana szkoła (jednoklasowa) w Krościenku została uruchomiona w 1875 roku. 21 listopada 1906 roku otwarto nową, murowaną 5-klasową szkołę przy ul. Jagiellońskiej 2 i nadano jej imię Adama Mickiewicza. Budowę szkoły znajdującej się w obecnej lokalizacji rozpoczęto w 1965 roku dzięki wsparciu Kopalni Węgla Brunatnego „Konin”. Ta sama kopalnia ufundowała sztandar dla szkoły.

W połowie swojej długości ulica zaczyna wspinać się na zbocze wzgórza Gródek, najbardziej na północny wschód wysuniętego wzgórza Pieninek.

Dom przy ul. Pienińskiej 33 (po lewej stronie, idąc na południe), wybudowany w latach 1933–1935 przez Piotra Matejkę, ojca Aleksandra Matejki, jest ostatnim domem przy asfaltowej części ulicy. Charakteryzuje się tradycyjną, drewnianą, pienińską architekturą.

Dalej ulica przechodzi w leśną ścieżkę, już na terenie Pienińskiego Parku Narodowego. Ścieżką tą, która prowadzi wąwozem między zboczami górnej części Polany Toporzysko i Zimnej Skały, nie wytyczono obecnie żadnego szlaku, jednak osoby znające drogę mogą tędy dojść do zielonego (i później niebieskiego) szlaku na Czertezik i Sokolicę.

Przy ulicy wybudowano szereg willi mających charakter pensjonatów i kwater prywatnych, m.in.: Willa „Gościnny Próg” (nr 11a).

Ulica wznosi się z wysokości 423 m n.p.m. (odchodząc od ul. św. Kingi) do wysokości 457 m n.p.m.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Możliwe, że historia ulicy jest dłuższa niż historia Krościenka nad Dunajcem (które uzyskało prawa miejskie w 1348 roku). Legenda głosi, że właśnie ta droga była szlakiem używanym przez budowniczych i mieszkańców refugium pienińskiego na Zamkowej Górze w połowie XIII wieku. Tędy Święta Kinga uciekała do Zamku Pienińskiego w 1287 roku przed Tatarami plądrującymi południową Polskę.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Koper: Mały przewodnik historyczny po krościenku nad Dunajcem. 660 lat lokacji miasta (1348–2008). Nowy Targ: Wydawnictwo „MK” s.c., 2008. ISBN 978-83-60306-31-4.
  • Krzysztof Koper: Z dziejów Krościenka nad Dunajcem. Nowy Targ: Zakład Poligraficzny „MK” s.c., 2006. ISBN 83-60306-10-9.