United States Antarctic Program – Wikipedia, wolna encyklopedia

United States Antarctic Program

Państwo	Stany Zjednoczone
Data utworzenia	1959
Budżet	350 mln USD (podanie o budżet na 2012 rok)[1]
Zatrudnienie	3 tysiące
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

United States Antarctic Program (USAP) (pol. Program Antarktyczny Stanów Zjednoczonych) – program National Science Foundation (NSF) ustanowiony w 1959 roku, w ramach którego prowadzone są wszystkie badania Antarktydy i operacje logistyczne je wspierające podejmowane przez Stany Zjednoczone. Obejmuje on również zarządzanie statkami na Oceanie Południowym. Ponadto w jego ramach na Antarktydzie utrzymywane są amerykańskie stacje badawcze. Program jest następcą wcześniejszych programów United States Antarctic Research Program (USARP) i United States Antarctic Service (USAS).

Stany Zjednoczone prowadzą działalność badawczą na Antarktydzie od 1830 roku, kiedy na kontynent przybył pierwszy naukowiec amerykański James Eights (1798–1882). W 1841 roku amerykańska wyprawa badawcza przeprowadziła prace kartograficzne wybrzeża Antarktydy, potwierdzając, że ląd jest kontynentem. Największa wyprawa, Operacja Highjump – licząca 4700 uczestników przy zastosowaniu 13 statków – została przeprowadzona w 1947 roku^[1].

United States Antarctic Program (USAP) (pol. Program Antarktyczny Stanów Zjednoczonych) ustanowiono w 1959 roku po tym, jak rok wcześniej, podczas Międzynarodowego Roku Geofizycznego 12 państw założyło na Antarktydzie 60 stacji badawczych^[1].

W ramach programu prowadzone są wszystkie badania Antarktydy i operacje logistyczne je wspierające podejmowane przez Stany Zjednoczone. Obejmuje on także zarządzanie statkami na Oceanie Południowym^[1].

W ramach programu prowadzone są również trzy całoroczne stacje badawcze^[1][2]:

• McMurdo na południowym wybrzeżu Wyspy Rossa na Morzu Rossa
• Amundsen-Scott South Pole Station w Antarktydzie Wschodniej, na biegunie geograficznym
• Palmer na wyspie Antwerpii