Uniwersytet w Belgradzie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uniwersytet w Belgradzie
Универзитет у Београду
Universitas Singiduniensis
University of Belgrade
Data założenia	1808
Typ	uniwersytet
Państwo	Serbia
Adres	Belgrad
Liczba pracowników	7384
Liczba studentów	89 827
Rektor	prof. dr Vladimir Bumbaširević
Członkostwo	EUA, Socrates-Erasmus, DAAD
	Położenie na mapie Serbii Uniwersytet w Belgradzie
	44°49′06,39″N 20°27′26,72″E/44,818442 20,457422
	Strona internetowa

Uniwersytet w Belgradzie, Uniwersytet Belgradzki (serb. Универзитет у Београду) – uczelnia w Belgradzie, największy i najważniejszy uniwersytet Republiki Serbii, założony w 1808 roku^[1], jako działająca od tego roku w Belgradzie Szkoła Wielka (serb. Велика школа). Obecnie ma 31 wydziałów i ponad 90 tys. studentów. Jest najbardziej cenioną i dofinansowaną instytucją naukowo-badawczą w Serbii. Prowadzi badania naukowe we wszystkich dziedzinach nauki. Biblioteka Uniwersytecka im. Svetozara Markovicia jest jedyną Carnegie biblioteką w Europie Środkowej i Wschodniej.

Wydziały

Wydział Architektury
Wydział Bezpieczeństwa
Wydział Biologii
Wydział Budownictwa
Wydział Chemii
Wydział Chemii Fizycznej
Wydział Edukacji
Wydział Ekonomiczny
Wydział Elektrotechniki
Wydział Farmaceutyczny
Wydział Filologiczny
Wydział Filozofii
Wydział Fizyki
Wydział Geografii
Wydział Górnictwa i Geologii
Wydział Inżynierii Mechanicznej
Wydział Inżynierii Ruchu
Wydział Leśnictwa
Wydział Matematyki
Wydział Medyczny
Wydział Medycyny Weterynaryjnej
Wydział Nauk Organizacyjnych
Wydział Nauk Politycznych
Wydział Pedagogiki Specjalnej i Resocjalizacji
Wydział Prawa
Wydział Rolnictwa
Wydział Sportu i Wychowania Fizycznego
Wydział Stomatologii
Wydział Techniczny (w Borze)
Wydział Technologii Hutniczych
Wydział Teologii Prawosławnej

Język polski

Studia polonistyczne na Uniwersytecie w Belgradzie rozpoczęty się w 1895, wraz z przybyciem prof. Radovana Košuticia. Jednak już w latach 60. XIX wieku na wykładach slawisty Djury Daničić słuchacze mogli zdobywać podstawową wiedzę z języka polskiego. Po II wojnie światowej język ten wykłada się jako przedmiot główny^[2].

Absolwenci

Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Uniwersytetu Belgradzkiego.

Z tym tematem związana jest kategoria: Wykładowcy Uniwersytetu Belgradzkiego.

Wśród absolwentów znajdują się prezydenci Serbii Boris Tadić i Ivan Stambolić, pierwszy prezydent Macedonii Kiro Gligorov, pierwszy prezydent Czarnogóry Filip Vujanović, prezydent Słowenii Danilo Türk, serbscy premierzy Zoran Đinđić, Vojislav Koštunica, Mirko Cvetković, Ivica Dačić, przewodniczący Zgromadzenia Ogólnego ONZ Srgjan Kerim i Lazar Mojsov, przywódcy religijni Ireneusz (patriarcha Serbii) i Jan z Szanghaju i San Francisco, serbski minister spraw zagranicznych Vuk Drašković, słoweński ekonomista Mitja Gaspari, serbski polityk Dimitrije Tucović. Studiowali tu znani pisarze: Miloš Crnjanski, Meša Selimović, Desanka Maksimović, Danilo Kiš, Branislav Nušić, Branko Ćopić, David Albahari oraz Abdul Rahman Munif. Jedna z absolwentek, Biserka Rajčić, w czasie obrad II Światowego Kongresu Tłumaczy Literatury Polskiej w Krakowie (w 2009) została laureatką nagrody „Transatlantyk”, przyznawanej najwybitniejszym tłumaczom literatury polskiej^[3].