Uri Or – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uri Or

‏אורי אור‎

Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1939 Kefar Ma’as, Palestyna
Wiceminister obrony w II rządzie Peresa
Okres	od 27 listopada 1995 do 18 czerwca 1996
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poseł do Knesetu
Okres	od 13 lipca 1992 do 7 czerwca 1999
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Multimedia w Wikimedia Commons

Uri Or (hebr.: אורי אור, ang.: Ori Orr, ur. 22 kwietnia 1939 w Kefar Ma’as) – izraelski generał i polityk, w latach 1981–1983 szef Centralnego Dowództwa, w latach 1983–1986 szef Północnego Dowództwa, w latach 1988–1992 dyrektor Żydowskiego Funduszu Narodowego, w latach 1995–1996 wiceminister obrony, w latach 1992–1999 poseł do Knesetu z listy Partii Pracy. W latach 1999–2003 był prezesem Israel Aerospace Industries

Urodził się 22 kwietnia 1939 w Kefar Ma’as w stanowiącej wówczas brytyjski mandat Palestynie^[1].

Przez trzydzieści lat służył w Siłach Obronnych Izraela. Ukończył politologię i historię na Uniwersytecie Telawiwskim^[1]. Studiował także administrację biznesową na Massachusetts Institute of Technology oraz stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Harvarda^[2]. Brał udział w wojnie sześciodniowej^[3] oraz wojnie Jom Kipur^[4].

W stopniu generalskim był szefem Centralnego Dowództwa (1981–1983), następnie kierował Północnym Dowództwem (1983–1986). Po odejściu z wojska w latach 1988–1992 kierował Żydowskim Funduszem Narodowym^[1] oraz zasiadał w radzie dyrektorów Israel Military Industries^[2].

W wyborach parlamentarnych w 1992 po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu. W trzynastym Knesecie przewodniczył komisji spraw zagranicznych i obrony^[1]. 27 listopada 1995 dołączył do utworzonego kilka dni wcześniej, po zabójstwie Icchaka Rabina, drugiego rządu Szimona Peresa jako wiceminister obrony w resorcie kierowanym przez samego premiera. Pozostał na stanowisku do końca kadencji rządu 18 sierpnia 1996^[5]. W wyborach w 1996 uzyskał reelekcję, a w Knesecie czternastej kadencji zasiadał w komisji spraw zagranicznych i obrony oraz dwóch komisjach specjalnych. W kolejnych wyborach utracił miejsce w parlamencie^[1]. W tym samym roku został prezesem Israel Aerospace Industries – izraelskiego przedsiębiorstwa produkującego samoloty^[2].

Był autorem licznych artykułów prasowych^[1] oraz autobiograficznej książki Yom Kippur War: These are My Brothers^[6]

Jest żonaty, ma troje dzieci^[2].