Urlańce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Urlańce
Ureliai
ilustracja
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

solecznicki

Gmina

Dziewieniszki

Populacja (2001)
• liczba ludności


37[1]

Położenie na mapie rejonu solecznickiego
Mapa konturowa rejonu solecznickiego, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Urlańce”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Urlańce”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Urlańce”
Ziemia54°15′07,55″N 25°42′45,00″E/54,252097 25,712500

Urlańce[2] (lit. Ureliai) − wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie solecznickim, w gminie Dziewieniszki], 7 km na północny wschód od Dziewieniszek, zamieszkana przez 37 ludzi.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś włościańska w okręgu wiejskim Dowlany, w gminie Dziewieniszki, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 liczyła 85 mieszkańców w 12 domach, należała do dóbr Klewica, własność Umiastowskich[3]. W 1905 roku wieś liczyła 113 mieszkańców[4].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Dziewieniszki.

W 1931 w 25 domu zamieszkiwało 140 osób[5].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Narwiliszkach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dziewieniszkach[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Spis powszechny 2001
  2. Mapy Wojskowego Instytutu Geograficznego
  3. Urlańce, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 818.
  4. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 231
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 31.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1782.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]