Ustawa Smoota-Hawleya – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ustawa Smoota-Hawleya – ustawa w Stanach Zjednoczonych podpisana 17 czerwca 1930 roku, zwiększała do rekordowych poziomów cła na ponad 20 tysięcy towarów importowych.

W opinii wielu współczesnych ekonomistów przyczyniła się do pogłębienia i przedłużenia wielkiego kryzysu. Wiele krajów odpowiedziało tym samym, co poskutkowało zmniejszeniem importu i eksportu o ponad połowę.

Nazwa ustawy pochodzi od nazwisk jej wnioskodawców, senatora Reeda Smoota z Utah i kongresmena Willisa Chatmana Hawleya z Oregonu.

• protekcjonizm

• Smoot-Hawley Tariff. future.state.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-12)]. (ang.)