VII Klucz Kominowy (Gr) – Wikipedia, wolna encyklopedia

VII Klucz Kominowy (Gr) – polska jednostka lotnicza utworzona we Francji w maju 1940 w jako pododdział Polskich Sił Powietrznych.

22 maja 1940 dowództwo francuskich sił powietrznych wydało dyrektywę nakazującą sformowanie w bazie lotniczej w Lyon pięciu polskich patroli myśliwskich, których zadaniem miała być ochrona ważnych obiektów na zapleczu frontu. W praktyce udało się sformować jedynie dwa takie zespoły^[a]. Rozkaz ich sformowania otrzymał kpt. Walerian Jasionowski, który wybrał ośmiu oficerów, pięciu podchorążych i jednego podoficera oraz 34-osobowy zespół personelu naziemnego^[1]. VII klucz kominowy pod dowództwem por. Bohdana Grzeszczaka miał zostać skierowany do obrony obiektów przemysłowych w Clermont-Aulnat. Klucz opuścił Lyon 25 maja, trzy dni później rozpoczął szkolenie, a już 30 maja wykonywał swoje pierwsze zadanie bojowe. 7 czerwca część pilotów i obsługi naziemnej grupy kpt. Jasionowskiego została skierowana do Tuluzy, gdzie miała wzmocnić VI klucz kominowy por. Sałkiewicza. W zaistniałej sytuacji podjęto decyzję o utworzeniu z pozostałych pilotów i obsługi naziemnej już tylko jednej eskadry i skierowania jej do Clermont-Aulnat w celu zapewnienia obrony fabryki samolotów „Morane-Saulnier”. To nowe zadanie eskadra wykonywała od 8 do 18 czerwca. Następnego dnia grupa Jasionowskiego otrzymała rozkaz przeniesienia się do Rodez. Stąd Polacy poprzez port w Bayonne ewakuowali się do Wielkiej Brytanii^[2].

Piloci

• por. Bohdan Grzeszczak - dowódca
• ppor. Wiesław Czapliński
• ppor. Stanisław Łukaszewicz
• ppor. Stanisław Wandzilak
• pchor. Jerzy Cechrzycki
• pchor. Bogdan Muth
• kpr. Jan Lipiński

• Grzegorz Śliżewski: Polskie „kominy” we Francji w 1940 roku. [dostęp 2022-11-27]. (pol.).
• Janusz Zuziak: Wojsko Polskie we Francji. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2013. ISBN 978-83-7399-580-2.