X Klucz Kominowy (Fa) – Wikipedia, wolna encyklopedia

X klucz kominowy (Fa)
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1940

Rozformowanie

1940

Działania zbrojne
II wojna światowa
kampania francuska 1940
Organizacja
Dyslokacja

 Francja

Rodzaj sił zbrojnych

Polskie Siły Powietrzne

Formacja

PSP we Francji

Rodzaj wojsk

lotnictwo

X Klucz Kominowy (Fa) – polska jednostka lotnicza utworzona we Francji w maju 1940 w jako jednostka Polskich Sił Powietrznych.

Jednostka została przydzielono do francuskiej eskadry Groupe de Chasse et de Défense stacjonującej w Cognac, gdzie dotarła 1 czerwca 1940 roku. Dowódcą jednostki został por. Jan Falkowski. Przez pierwsze dwa tygodnie piloci jednostki nie byli wyposażeni w samoloty oraz wykonywali różne nieadekwatne do swojego wyszkolenia prace zlecane przez dowództwo francuskie.

13 czerwca do jednostki dołączyli piloci z "komina" w Châteaudun - plut. Henryk Kowalski i plut. Stefan Tomicki. 15 czerwca klucz otrzymał 5 samolotów Bloch MB.152 (w tym 2 niesprawne). Piloci wykonali po kilka lotów bojowych, które jednak nie skończyły się kontaktem z nieprzyjacielem.

22 czerwca 1940 piloci klucza drogą morską, na statku MS Batory zostali ewakuowani do Wielkiej Brytanii gdzie dotarli 24 i 25 czerwca i zeszli na ląd w Plymouth.

Nazwa jednostki

[edytuj | edytuj kod]

Lotnicy z oddziałów Groupe de Chasse et de Defence mieli za zadanie ochronę przed nalotami konkretnych obiektów (miast, zakładów przemysłowych) i od kominów przemysłowych ukuto polską nazwę jednostek kominowych.

Żołnierze klucza

[edytuj | edytuj kod]
Piloci[1]

od 13 czerwca

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]