Virginia Satir – Wikipedia, wolna encyklopedia

Virginia Satir

Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1916 Neillsville
Data i miejsce śmierci	10 września 1988 Menlo Park
Zawód, zajęcie	psychoterapeuta, pracownik socjalny
Multimedia w Wikimedia Commons

Virginia Satir (ur. 26 czerwca 1916 w Neillsville, zm. 10 września 1988 w Menlo Park) – amerykańska psychoterapeutka, zajmująca się terapią rodzin, pracownik socjalny, autorka publikacji z zakresu psychoterapii^[1].

Virginia Satir urodziła się 26 czerwca 1916 roku w Neillsville, Wisconsin, USA. Jej ojciec Oscar Alfred Reinnard Pagenkopf, był farmerem i miał podstawowe wykształcenie. Matka – Minnie Happe Pagenkopf w ocenie Virginii była osobą, która szukała sposobów, aby naprawić wszelkie rzeczy, które źle działały^[1].

Była najstarszym dzieckiem spośród pięciorga rodzeństwa. Osiemnaście miesięcy po Virginii na świat przyszło dwóch braci bliźniaków – Russel i Roger. W 1921 urodziła się młodsza siostra Edith, a w 1923 roku brat – Ray^[2]. Virginia była bardzo zdolna – kiedy miała trzy lata nauczyła się czytać^[3]. Kiedy miała pięć lat postanowiła, że będzie „detektywem działającym dla dobra dzieci”^[4]. To wczesne zainteresowanie, aby odkrywać prawdę, towarzyszyło jej całe życie.

Satir uczęszczała do Milwaukee State Teachers Colleege (dziś: University of Wisconsin), gdzie w 1936 uzyskała tytuł B.A. w zakresie edukacji. Przez kolejne sześć lat pracowała w publicznej szkole w Williams Bay, Wisconsin^[5].

W 1941 roku wyszła za mąż za Gordona Rogersa. Był żołnierzem i w kilka miesięcy po ślubie wyjechał na wojnę. W trakcie jego nieobecności Virginia kontynuowała edukację i w 1948 roku uzyskała tytuł M.A. na University of Chicago. Rok później, w 1949 roku, Virginia Satir i Gordon Rogers rozwiedli się.

Drugie małżeństwo, z Normanem Satir trwało sześć lat – od 1951 do 1957 roku. Nie miała dzieci. Zaadoptowała dwie córki – Mary i Ruth^[1].

Po studiach Virginia otworzyła prywatną praktykę i w 1951 roku pierwszy raz pracowała z rodziną. W 1955 roku rozpoczęła pracę w Illinois Psychiatric Institute, gdzie szerzyła ideę pracy z pacjentem i jego rodziną.

W 1959 roku przeniosła się do Kalifornii, gdzie współtworzyła Mental Research Institute (MRI). Trzy lata później Instytut otrzymał grant i pod kierownictwem Satir rozpoczął się pierwszy kurs psychoterapii rodzinnej. Prowadziła także program szkoleniowy w Esalen Institute w Kalifornii^[5].

Pierwsza książka Satir „Conjoint Family Therapy” została opublikowana w 1964 roku, a kolejna „Peoplemaking” w 1972 roku.

W 1970 roku założyła International Human Learning Resources Network, a w 1977 – Avanta Network, później nazwane Avanta, The Virginia Satir Network.

W trakcie swojej pracy przeprowadziła setki warsztatów i szkoleń z zakresu psychoterapii rodzin. Została uhonorowana wieloma nagrodami i odznaczeniami m.in. uzyskała honorowy doktorat na Univeristy of Wisconsin w 1973 roku^[1].

Zmarła 10 września 1988 roku z powodu raka trzustki i wątroby, w domu w Menlo Park, w Kalifornii^[6].

Virginia Satir patrzyła na terapię z nowej perspektywy. Wierzyła, że każdy człowiek jest zdolny do ciągłego rozwoju i zmiany. Uważała, że zaburzenia psychiczne są często efektem obciążających doświadczeń rodzinnych i dużą wagę przywiązywała do leczenia całej rodziny, a nie pojedynczego pacjenta.

Satir uważała, że:

„Rodzina jest swego rodzaju mikrokosmosem – odzwierciedla cały świat. Aby zrozumieć mechanizmy rządzące światem, wystarczy poświęcić się studiowaniu rodziny: takie zagadnienia jak władza, intymność, autonomia zaufanie, umiejętność porozumiewania się są istotnymi czynnikami określającymi sposób, w jaki funkcjonujemy w świecie.”^[4]

W pracy terapeutycznej próbowała pomóc ludziom zaakceptować życie takim jakie jest i osiągnąć spokój. Zachęcała do medytacji, wizualizacji, pracy z oddechem.

Jej wkład w terapię rodzin obejmuje m.in. wprowadzenie i promocję terapii rodzin jako głównego nurtu praktyk terapeutycznych, pogląd na świat i ludzi bazujący na zasobach, możliwościach i własnej wartości, opracowanie sposobów zmiany dysfunkcjonalnych wzorców na zdrowe wzorce^[5].

• Zmieniamy się wraz z rodzinami, 1999.
• Rodzina. Tu powstaje człowiek, 2000.
• Terapia rodziny.Teoria i praktyka (z J.Grinder i R. Bandler), 2000.

• Peoplemaking, 1972/1990.
• Making Contact, 1976.
• Changing with Families: A Book about further Education for Being Human (z R. Bandler & J. Grinder), 1976.
• Your Many Faces, 1978.
• Conjoint Family Therapy, 1983.
• Satir Step by Step: A Guide to Creating Change in Families (z M. Baldwin), 1983.
• The New Peoplemaking, 1988.
• The Satir Model: Family Therapy and Beyond (z M. Gomori, J. Banmen, J. Gerber), 1991.
• Helping Families to Change (z J. Stachowiak & H. Taschman), 1994.