Węglan baru – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2023-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Węglan baru

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) węglan baru
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	BaCO3
Masa molowa	197 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały proszek lub krucha masa[1]
Minerały	witeryt
Identyfikacja
Numer CAS	513-77-9
PubChem	10563
Właściwości Gęstość 4,3 g/cm³ (20 °C)[2]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 0,014 g/l (20 °C)[2] Temperatura rozkładu 1300–1380 °C[2]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[2] Uwaga Zwroty H H302 Zwroty P P270, P301+P312 Dawka śmiertelna LD50 418 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[2]
Podobne związki
Inne aniony	BaSO 4
Inne kationy	CaCO 3, MgCO 3
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Węglan baru, BaCO
3 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu węglowego i baru.

Węglan baru w temperaturze pokojowej jest ciałem stałym barwy białej, słabo rozpuszczalnym w wodzie. Tworzy rombowe kryształy, które w temperaturze ponad 800 °C przechodzi w odmianę heksagonalną, zaś powyżej 975 °C w odmianę regularną.

pH jego roztworów wodnych wynosi 4–5 (0,016 g/l, 16 °C). Barwi płomień palnika na kolor zielony.

Podczas ogrzewania następuje jego rozkład z wydzieleniem dwutlenku węgla:

BaCO
3 → BaO + CO
2

Jest otrzymywany w reakcji barytu z węglanem potasu pod zwiększonym ciśnieniem:

BaSO
4 + K
2CO
3 → K
2SO
4 + BaCO
3↓

Można go też otrzymać z siarczku baru i węglanu sodu:

BaS + Na
2CO
3 → Na
2S + BaCO
3↓

Stosuje się go w produkcji szkieł i szkliw łatwotopliwych i silnie załamujących światło. Służy też do zmiękczania wody kotłowej oraz do produkcji farb i papieru. Jest też stosowany w pirotechnice oraz do produkcji czystego tlenku baru. W produkcji cegieł i ceramiki, jest dodawany do masy ceramicznej w celu wytrącenia soli (wapniowych lub magnezowych), które powodują wykwity.

Pyły węglanu baru działają drażniąco na skórę i oczy.

W przypadku spożycia wchłonięte jony baru powodują zaburzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, biegunkę oraz spazmy. Mogą też wystąpić: ślinotok, nudności, wymioty oraz biegunka.

Przy przewlekłym narażeniu na kontakt z węglanem baru występują: arytmia serca serca i osłabienie jego pracy, wzrost ciśnienia krwi, zapaść krążenia oraz sztywność mięśni.