Władimir Britaniszski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władimir Britaniszski

Владимир Львович Британишский

Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1933 Leningrad
Data i miejsce śmierci	24 grudnia 2015 Moskwa
Narodowość	rosyjska
Język	rosyjski
Dziedzina sztuki	literatura, poezja
Odznaczenia
Strona internetowa

Władimir Lwowicz Britaniszski (ros. Владимир Львович Британишский, ur. 16 lipca 1933 w Leningradzie, zm. 24 grudnia 2015 w Moskwie^[1]) – rosyjski poeta, prozaik, tłumacz i eseista.

Syn malarza i grafika Lwa Britaniszskiego i Franciszki, z domu Osińskiej. W 1956 ukończył studia w Instytucie Górniczym w Leningradzie. W latach 1956–1960 pracował na Syberii jako geofizyk. W 1958 jego żoną została poetka Natalia Astafiewa. Od 1960 mieszkali w Moskwie. Od wiosny 1961 był członkiem Związku Pisarzy, od 1997 – Rosyjskiego PEN-Centrum. Do 1973 pracował nadal jako geofizyk, w ekspedycjach geologicznych w najdalszych regionach Rosji na Północy i Wschodzie. W 1979 był uczestnikiem Międzynarodowego zjazdu tłumaczy literatury polskiej w Warszawie-Krakowie.

Pisze wiersze od lat szkolnych. Debiut poetycki – publikacja w czasopiśmie «Zwiezda», Leningrad, 1955. Pierwszy tomik wierszy – «Poiski» (Poszukiwania) Leningrad, 1958, drugi – «Natasza», Moskwa, 1961. Następnie - «Puti soobszczenija» (Linie komunikacyjne), M. 1966, «Otkrytoje prostranstwo» (Przestrzeń otwarta), M., 1980, «Dwiżenije wriemieni» (Ruch czasu), M., 1985, «Staryje fotografii», M., 1993, «Pieterburg-Leningrad», SPb, 2003 (wiersze, opowiadania oraz esej). Prozy – «Miestnost’ proszlogo leta» (Miejscowość ubiegłego lata) M., 1969, i «Vychod v prostranstvo» (Wyjście w przestrzeń), M., 2008.

W 2005 ogłosił tom szkiców o poezji polskiej Riecz pospolita poetow (Rzeczpospolita poetów). a w 2007 Poezija i Polsza (Poezja i Polska).

Od 1966 Britaniszski przekładał poezję polską. W jego opracowaniu ukazały się wybory wierszy Leopolada Staffa, Jarosława Iwaszkiewicza, Włodzimierza Słobodnika, Tadeusza Różewicza, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Zbigniewa Herberta. Jest też autorem antologii Polskije poety (1978, Poeci polscy) i Iz sowriemiennoj polskoj poezii (1989, Z polskiej poezji współczesnej). Razem z żoną, Natalią Astafjewą, opracował dwutomową antologię Polskije poety XX wieka (2000, Poeci polscy XX wieku). Przetłumaczył też Zniewolony umysł Czesława Miłosza (2003). Tłumaczy również z języka angielskiego (m.in. e. e. cummings, Wallace Stevens, Dylan Thomas, William Carlos Williams). W 2005 opublikował antologię Od Łitmiena do Łouella (Od Whitmana do Lowella).

Otrzymał m.in. nagrody ZaiKSu (1979), Polskiego PEN Clubu (1993), Polskiego oddziału SEC (1999) oraz Związku Pisarzy Moskwy „Wieniec” (2001). Odznaczony odznaką „Zasłużony dla kultury polskiej” (1975) i Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej(1999)^[2]. Jest również laureatem nagrody Zbigniewa Dominiaka przyznawanej tłumaczom poezji polskiej na języki słowiańskie.

W 1982 w Warszawie (PIW) ukazał się tom przekładów jego wierszy na polski Przestrzeń otwarta w wyborze Józefa Waczkowa. W 2005 wyszedł dwujęzyczny tom wierszy Astafjewej i Britaniszskiego Dwógłos-Двуглас.

• Józef Waczków, wstęp do: W. Britaniszski, Przestrzeń otwarta, Warszawa 1982