Władimir Kowalow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władimir Kowalow

Владимир Ковалёв

Władimir Kowalow (1969)
Reprezentacja	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1953 Moskwa
Wzrost	175 cm
Konkurencja	Soliści
Klub	Trud Moskwa
Zakończenie kariery	1980
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie srebro Innsbruck 1976 łyżwiarstwo figurowe (soliści) Mistrzostwa świata złoto Tokio 1977 soliści złoto Wiedeń 1979 soliści srebro Colorado Springs 1975 soliści srebro Göteborg 1976 soliści brąz Calgary 1972 soliści Mistrzostwa Europy złoto Kopenhaga 1975 soliści srebro Genewa 1976 soliści srebro Helsinki 1977 soliści srebro Strasburg 1978 soliści srebro Zagrzeb 1979 soliści brąz Göteborg 1980 soliści Zimowa Uniwersjada srebro Lake Placid 1972 soliści
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Władimir Nikołajewicz Kowalow, ros. Владимир Николаевич Ковалёв (ur. 2 lutego 1953 w Moskwie) – radziecki łyżwiarz figurowy, startujący w konkurencji solistów. Wicemistrz olimpijski z Innsbrucka (1976)^[1] i dwukrotny uczestnik igrzysk olimpijskich – w Sapporo (1972)^[2] i Lake Placid (1980)^[3], dwukrotny mistrz (1977, 1979) i dwukrotny wicemistrz świata (1975, 1976), mistrz (1975) i 4-krotny wicemistrz Europy (1976–1979), dwukrotny mistrz Związku Radzieckiego (1972, 1977).

Zakończył karierę amatorską po igrzyskach olimpijskich 1980, z których wycofał się z po segmencie figur obowiązkowych zajmując 5. miejsce^[4]. Oficjalnym powodem tej decyzji była choroba, ale spekulowano, że sowieccy oficjele zmusili go do wycofania się z powodu słabego rezultatu w pierwszym dniu zawodów^[4].

Po zakończeniu kariery łyżwiarskiej został trenerem w klubie Dinamo Moskwa, a następnie do 1990 roku pracował w Grecji^[4]. Podczas pracy w moskiewskim klubie trenował Kirę Iwanową, Natalję Lebiediewą i przez krótki czas Mariję Butyrską, gdy jej trener Siergiej Wołkow zmarł na raka^[4].

Kowalow był w konflikcie z rosyjskimi władzami łyżwiarskimi i dwukrotnie odmówiono mu tytułu „honorowego mistrza sportu”^[5]. W styczniu 1982 tuż po rozpoczęciu współpracy Iwanowej z trenerem Kowalowem zawodniczka wygrała Zimową Spartakiadę ZSRR, ale została zdyskwalifikowana, a później zawieszona w drużynie narodowej Związku Radzieckiego i otrzymała zakaz rywalizacji poza Związkiem Radzieckim przez 2 lata^[5]. Było to spowodowane zignorowaniem przez Iwanową obowiązkowej kontroli antydopingowej, która w tym czasie piła alkohol z Kowalowem^[5]. Później potwierdzono, że Iwanowa miała z Kowalowem romans co wpłynęło na ich relacje sportowe i spowodowało, że Kowalow nie podróżował z nią na zawody m.in. igrzyska olimpijskie 1988 w Calgary^[5].

• Sports Reference – Vladimir Kovalyov. Sports Reference. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-29)]. (ang.).
• FSkate – Владимир Николаевич Ковалёв. FSkate. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-07)]. (ros.).