French
DeutschWładysław Kowalski (inżynier) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 22 maja 1892 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 | |
Władysław Jan Kowalski (ur. 22 maja 1892 w Krakowie, zm. ?) – działacz niepodległościowy, inżynier, mierniczy przysięgły[1], kapitan piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 22 maja 1892 w Krakowie, w rodzinie Jana i Barbary z domu Garban[1]. W 1911 ukończył naukę w VIII klasie c. k. Gimnazjum II w Nowym Sączu jako chlubnie uzdolniony i otrzymał świadectwo dojrzałości z odznaczeniem[2][3]. W latach 1912–1914 studiował na Politechnice Lwowskiej i Wiedeńskiej[2].
W 1914 został wcielony do armii austro-węgierskiej i skierowany do szkoły oficerów rezerwy[2]. W styczniu 1915, po ukończeniu szkoły, został wysłany na front wschodni[2]. 13 czerwca tego roku dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do 31 października 1918[4]. Z informacji opublikowanej na stronie Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku wynika, że Władysław Kowalski ur. 22 maja 1892 służył w Legionach Polskich i był uznany za zaginionego[5].
W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego, został przydzielony do 1 pułku piechoty w Lublinie i wysłany do Kowla na stanowisko komendanta dworca[2]. W Kowlu pozostawał do 6 lutego 1919[2]. Do końca kwietnia tego roku był leczony w Szpitalu Wojskowym w Chełmie na tyfus plamisty[2]. W międzyczasie (14 marca 1919) jako porucznik byłych Legionów Polskich został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 15 listopada 1918 i przydzielony do 23 pułku piechoty[6]. 25 maja 1919 został przydzielony do Dowództwa 1 Dywizji Piechoty Legionów na stanowisko szefa oddziału II sztabu[2][7]. 2 stycznia 1920 rozpoczął naukę w Wojennej Szkole Sztabu Generalnego, w charakterze słuchacza II Kursu. Wykazywał się dobrą znajomością języka rosyjskiego[8]. W połowie kwietnia został skierowany na praktykę sztabową w Dowództwie 18 Dywizji Piechoty[9][2]. Na początku lipca 1920 został przydzielony do Oddziału III Sztabu 6 Armii na stanowisko oficera operacyjnego[2][10]. Na podstawie pisma nr 145/pf Naczelnego Dowództwa WP z 31 grudnia 1920 został skreślony z listy słuchaczy Szkoły Sztabu Generalnego[9] (odszedł na własną prośbę[11]).
1 czerwca 1921 jako kapitan adiutant sztabowy pełnił służbę w 12 Dywizji Piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 23 pułk piechoty[12]. 16 czerwca 1921 jako oficer Dowództwa 6 Armii został zwolniony z czynnej służby wojskowej z zaliczeniem do Rezerwy armii[13]. W rezerwie został przydzielony do 23 pułku piechoty[14].
Zarządzeniem MSWojsk. L. 28400/V. E. 23 z 31 sierpnia 1923 został pozbawiony stopnia oficerskiego. W grudniu 1932 ogłoszono, że wskutek rehabilitacji sądowo-honorowej został mu przywrócony stopień kapitana rezerwy korpusu oficerów piechoty ze starszeństwem 1 czerwca 1919 (lokata 1323,5) z przynależnością macierzystą do 33 pułku piechoty w Łomży[15]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas w grupie oficerów „powyżej 40 roku życia”[16].
7 maja 1928 złożył przysięgę mierniczego przysięgłego[17].
Mieszkał w Warszawie przy ul. Żórawiej 23[1] razem z Władysławem Kowalskim Wierusz, który był właścicielem fabryki izolacji korkowej przy ul. Dworskiej 14–16[18].
22 sierpnia 1945 wrócił do Polski[19]. 10 października 1947 w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Chorzów wypełnił arkusz ewidencji personalnej oraz napisał życiorys[20]. W listopadzie tego roku przebywał w Katowicach[21].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 13 września 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[22][1][23]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. [dostęp 2022-09-17].
- ↑ a b c d e f g h i j Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Sprawozdanie 1911 ↓, s. 63.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Żołnierze Niepodległości : Kowalski Władysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-11-13]..
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 32 z 22 marca 1919, poz. 1045, 1069.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 66 z 14 czerwca 1919, poz. 2114, tu podano starą nazwę „2 Dywizja Piechoty Legionów”.
- ↑ Witkowski 1920 ↓, s. 418.
- ↑ a b Wszendyrówny 2016 ↓, s. 93.
- ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 783.
- ↑ Wszendyrówny 2016 ↓, s. 107.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 9 lipca 1921, s. 1131.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 137.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 404.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 11, 809.
- ↑ Spis mierniczych przysięgłych upoważnionych (...) do wykonywania prac mierniczych na obszarze całego Państwa (Stan z dn. 1 maja 1936 r.). „Przegląd mierniczy”. 6 (143), s. 133, czerwiec 1936. Warszawa..
- ↑ Spis Abonentów 1937 ↓, s. 156.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2–4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 212, poz. 238.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-17]..
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Kowalski. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.6706 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-11].
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum II w Nowym Sączu za rok szkolny 1911. Nowy Sącz: Nakładem Funduszu Naukowego, 1911.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Spis Abonentów Warszawskiej Sieci Telefonów Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej 1937-1938. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1937.
- Arkadiusz Tuliński: 6 Armia Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r.. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8229-062-2.
- Stefan Witkowski: Pismo l.dz. 137T/p. [w:] sygn. 701/2/8 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1920-03-27. [dostęp 2021-11-19].
- Andrzej Wszendyrówny. II kurs Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w budowaniu bezpieczeństwa państwa (1920–1921). „Bellona”. 4 (687), 2016. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1897-7065.