Włodzimierz Andrzejewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Włodzimierz Andrzejewski

Data i miejsce urodzenia	31 października 1955 Radzyń Podlaski
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole -1974 Orlęta Radzyń Podlaski 1974–1979 AZS AWF Biała Podlaska 1980–1984 Broń Radom 1984–1988 Radomiak Radom
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Włodzimierz Andrzejewski (ur. 31 października 1955 w Radzyniu Podlaskim^[1][2][3]) – polski piłkarz, potem trener.

Jako zawodnik na boisku mierzył 179 cm i ważył 68 kg.

Jest wychowankiem Orląt Radzyń Podlaski, w których rozpoczął grę w latach 60. Jego pierwszym trenerem był Jan Pietrzak^[2]. Jesienią 1974 został studentem wydziału zamiejscowego Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie z siedzibą w Białej Podlaskiej. W związku z tym pod koniec września 1974 został piłkarzem AZS AWF Biała Podlaska, zadebiutował w 9 kolejce rozgrywek lubelskiej ligi wojewódzkiej (wówczas trzeci poziom rozgrywek), zagrał w 13 spotkaniach, zdobywając pięć bramek (brak składów w dwóch meczach)^[1]. W sezonie 1975/1976 został królem strzelców lubelskiej klasy międzywojewódzkiej (trzeci poziom rozgrywek), zdobywając 24 bramki w 25 meczach^[1]. W lipcu 1976 otrzymał propozycje gry w Motorze Lublin (wówczas II poziom rozgrywek), z której jednak nie skorzystał^[1]. Od 1976 występował ze swoim zespołem w III lidze^[2]. W sezonie 1976/1977 w 22 spotkaniach zdobył 4 bramki^[1]. W sezonie 1977/1978 strzelił 13 bramek (w 25 meczach) i został królem strzelców III ligi (grupa 3)^[1]. W maju 1977 zdobył akademickie mistrzostwo Polski^[1]. Po zakończeniu rundy jesiennej sezonu 1978/1979 w Zagłębiu Sosnowiec^[1] (wówczas I poziom rozgrywek) krótko trenował także w klubie z Sosnowca, ale do podpisania z nim umowy nie doszło^[2][3] (powrócił do Białej Podlaskiej przed rundą wiosenną sezonu 1978/1979)^[1]. W sezonie 1978/1979 zagrał w 22 spotkaniach, zdobywając 9 bramek^[1]. W bielskim klubie występował do końca rundy jesiennej sezonu 1979/1980, tj. listopada 1979 (w rundzie jesiennej zagrał 10 razy, zdobywając 7 bramek^[1][2]), łącznie zagrał w nim co najmniej w 117 spotkaniach, zdobywając 62 bramki^[1]. Jego trenerem w Białej Podlaskiej był Jan Złomańczuk^[3]. Jest absolwentem bialskiej AWF^[1].

Ostatecznie w 1980 został zawodnikiem Broni Radom (II poziom rozgrywek)^[2]. Po spadku Broni do III ligi został w 1984 zawodnikiem beniaminka ekstraklasy – Radomiaka Radom. Pierwszą bramkę w najwyższej klasie ligowej strzelił w swoim debiucie – 15 września 1984 roku podczas spotkania 7 kolejki z Wisłą Kraków w 13 minucie, wygranego 1:0^[2][3]. Łącznie w ekstraklasie zagrał w 23 spotkaniach, zdobywając 3 bramki. Po spadku do II ligi na koniec sezonu 1984/1985 pozostał w Radomiaku do 1988. W rozgrywkach II-ligowych zagrał w 84 spotkaniach, zdobywając 7 bramek^[4]. W kolejnych latach występował jeszcze w Granacie Skarżysko-Kamienna (1988) – jako grający trener^[1] i Toronto Falcons (przez pół roku pod koniec lat 80.)^[2][3].

Po zakończeniu kariery zawodniczej uzyskał uprawnienia sędziowskie, prowadził mecze w III lidze^[3], sędziował w latach 1993–1995^[1]. Następnie został trenerem. Pracował w Broni Radom, Górniku Łęczna, z którym w 1995 awansował do II ligi^[2], Szydłowiance Szydłowiec, z którą w 1998 wywalczył awans do III ligi^[5]. W 1999 prowadził krótko Radomiaka^[4]. Był także trenerem Polonii Iłża, Video Ciepielów^[6], Orląt Radzyń Podlaski (w IV lidze)^[2], Czarnych Dęblin^[6]. Następnie prowadził w Radomiaku grupy młodzieżowe i zespół rezerw. W sezonie 2002/2003 objął funkcję wówczas trenera seniorskiego zespołu IV-ligowego wówczas Radomiaka^[7][8] i w 2003 awansował z klubem do III ligi^[4]. W maju 2004 stracił posadę szkoleniowca radomskiego klubu. Zastąpił go Jerzy Engel junior, który poprowadził zespół do końca sezonu i wprowadził po barażach na zaplecze ekstraklasy^[9][10]. Następnie prowadził zespoły Mirax Bierwce i Wulkan Zakrzew, z tym ostatnim klubem awansował w 2006 na piąty poziom rozgrywek^[6]. Po dwóch latach przerwy w pracy trenerskiej został w 2008 trenerem trampkarzy w Broni Radom^[11].

Był nauczycielem w Publicznym Gimnazjum nr 1 im. Henryka Sienkiewicza w Zakrzewie.

Zajął 2. miejsce w I edycji plebiscytu na 10 najlepszych sportowców roku 1976 ogłoszonego przez Wojewódzką federację Sportu w Białej Podlaskiej, w 1984 zwyciężył w plebiscycie na najlepszego piłkarza województwa bialskopodlaskiego w okresie PRL^[2]. W plebiscycie XX-lecia Bialskopodlaskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (1996) zajął 10. miejsce, zaś w plebiscycie na dziesięciu piłkarzy i pięciu trenerów XXV-lecia BOZPN (2001) 2. miejsce^[12].

• Sylwetka na stronie 90minut.pl