Włodzimierz Kuroczyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Włodzimierz Kuroczyński
Ilustracja
Państwo działania

Polska i Niemcy

Data i miejsce urodzenia

1 września 1950
Pabianice

profesor nadzwyczajny doktor habilitowany nauk medycznych
Specjalność: chirurgia, kardiochirurgia
Alma Mater

Akademia Medyczna w Łodzi

Doktorat

1983 – nauki medyczne
Akademia Medyczna w Łodzi

Habilitacja

2003 – nauki medyczne
Uniwersytet Johannesa Gutenberga w Moguncji

Profesura

2016

chirurg, kardiochirurg, nauczyciel akademicki
Klinika Kardiochirurgii

Klinika Kardiochirurgii Akademii Medycznej w Łodzi

Okres zatrudn.

1975-1989

Klinika Chirurgii Serca, Klatki Piersiowej i Naczyń

Klinika Chirurgii Serca, Klatki Piersiowej i Naczyń Uniwersytetu im. Johannesa Gutenberga w Moguncji (Niemcy)

Okres zatrudn.

1989-2015

Akademia Wychowania Fizycznego

Zamiejscowy Wydział Kultury Fizycznej w Gorzowie Wielkopolskim

Okres zatrudn.

2016 - 2018

Włodzimierz Kuroczyński (ur. 1 września 1950 w Pabianicach) – chirurg i kardiochirurg, uczeń profesora Jana Molla specjalizujący się w kardiochirurgii dziecięcej, nauczyciel akademicki w Polsce i w Niemczech[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu nauki w Szkole Podstawowej nr. 14 im. Stanisława Staszica w Pabianicach, rozpoczął naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Jędrzeja Śniadeckiego w Pabianicach, w którym otrzymał świadectwo dojrzałości w 1968[2]. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi w roku 1974 uzyskując stopień lekarza medycyny[3].

Po odbyciu stażu w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Łasku podjął pracę w Szpitalu Klinicznym im. dr. Seweryna Sterlinga w Klinice Kardiochirurgii prof. Jana Molla Instytutu Kardiologii Akademii Medycznej w Łodzi na stanowisku asystenta, w której w roku 1983 po obronie pracy doktorskiej uzyskał stopień doktora nauk medycznych[4]. Praca została wyróżniona nagrodą Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego im. Elżbiety Chętkowskiej. W roku 1984 po zdaniu egzaminu na II stopień, uzyskał tytuł specjalisty z chirurgii ogólnej.

Podczas pracy w klinice profesora Jana Molla głównie interesował się leczeniem wrodzonych wad serca. Pełnił wiodącą rolę we wprowadzeniu ciągłego, wchłanialnego szwu w zespoleniach aorty koniec-do-końca w koarktacji aorty[5], oraz w preferowaniu zamknięcia ubytku międzykomorowego z dostępu przez prawy przedsionek serca[6]. W 1984 roku wykonał pierwsze w Polsce interwencyjne poszerzenie z użyciem balonu wrodzonego zastawkowego zwężenia tętnicy płucnej[7].

Stypendysta w Klinice Chirurgii Serca, Klatki Piersiowej i Naczyń Uniwersytetu im. Johannesa Gutenberga w Moguncji (Niemcy) w latach 1989/90, gdzie od drugiej połowy roku 1990 podjął pracę jako chirurg u profesora Hellmuta Oelerta. W roku 1996 uzyskał specjalizację w zakresie kardiochirurgii w Klinice Chirurgii Serca, Klatki Piersiowej i Naczyń.

W roku 2003 obronił pracę habilitacyjną w Klinice Chirurgii Serca, Klatki Piersiowej i Naczyń Uniwersytetu im. Johannesa Gutenberga w Moguncji i otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych (Privatdozent)[8]. Od 2005 roku prowadził oddział kardiochirurgii dziecięcej w Klinice Chirurgii Serca, Klatki Piersiowej i Naczyń[9] i propagował zewnątrzsercowe połączenie żyły głównej dolnej z tętnicą płucną w operacjach Fontan’a[10][11]. W leczeniu operacyjnym przełożenia wielkich naczyń wprowadził w Moguncji technikę bezpośredniej rekonstrukcji pnia tętnicy płucnej (bez użycia łaty z osierdzia)[12]. Do jego szczególnych zainteresowań badawczych należały wady wrodzone serca i naczyń u dzieci i dorosłych, tętniaki aorty piersiowej, leczenie i prowadzenie pooperacyjne. Autor kilkudziesięciu artykułów w fachowej prasie krajowej i zagranicznej, które były cytowane kilkaset razy, oraz promotor 6 rozpraw doktorskich.

W roku 2015 przeszedł na emeryturę. Od 2016 do 2018 roku podjął pracę dydaktyczno-naukową jako profesor nadzwyczajny w Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu w Zakładzie Rehabilitacji Zamiejscowego Wydziału Kultury Fizycznej w Gorzowie Wielkopolskim[13].

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Aleksander Kuroczyński (1916–1990). Matka Sabina, zd. Sowiak (1920–1994). Posiada starszą siostrę Tamarę (ur. 1949). Od roku 1973 żonaty z Marią Mileną (ur. 1950), córką Jadwigi i Eugeniusza Budlewskich. Ojciec córki Pauliny (ur. 1976) i syna Piotra (ur. 1979)[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Kuch, Janusz Skalski, Wanda Kawalec: Polskie szkoły kardiologiczne – kardiochirurgiczne – kardiologii dziecięcej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 274; 276 i 294 - errata: na stronach 274 i 294 jako Władysław, powinno być Włodzimierz, na s. 276 jest prawidłowo Włodzimierz Kuroczyński ISBN 978-83-01-15544-5
  2. 100 lat Liceum Ogólnokształcącego im. Jędrzeja Śniadeckiego w Pabianicach 1898-1998, red. Norbert Hans, Pabianice: DTProjekt, 1998, ISBN 83-910586-0-3
  3. a b Roman Kubiak - My Pabianiczanie. Agencja Dziennikarzy, 2019, s. 169-170, język polski, ISBN 978-83-945659-1-6
  4. Jarosław Drożdż, Ryszard Jaszewski (red): 1950 - 2010 60-lecie Kardiologii w Szpitalu im. Dr. Seweryna Sterlinga oraz 1890 - 2010 120-lecie Szpitala, Uniwersytet Medyczny w Łodzi, 2010, s. 191-193; ISBN 978-83-61058-87-8
  5. Kuroczyński W., Moll J., Zwoliński M., Zasłonka J., Moll J., Iwaszkiewicz-Zasłonka A.: Spostrzeżenia własne w leczeniu operacyjnym zwężenia cieśni aorty. Przeg Ped (1984), XIV, 191-194.
  6. Kuroczyński W., Zwoliński M., Rybiński L., Bitner M., Golański R., Zasłonka J.: Wrodzone ubytki przegrody międzykomorowej. Pol Tyg Lek (1986), XLI, 25-26, 845-848.
  7. Kuroczyński W.: Przezskórne poszerzenie wrodzonego zastawkowego zwężenia tętnicy płucnej. Przegląd Pediatryczny 1984; XIV, 3, 195-197.
  8. Kuroczyński W.: Der angeborene Herzfehler: Eine kontinuierliche Herausforderung an die Weiterentwicklung herzchirurgischer Behandlungskonzepte. Habilitationsschrift an der Johannes Gutenberg-Universität Mainz, 2003.
  9. Jahresbericht 2007 der Klinik und Poliklinik für Herz-, Thorax- und Gefäßchirurgie, S-6 https://www.unimedizin-mainz.de/fileadmin/kliniken/htg/Dokumente/HTG-Jahresbericht-2007.pdf
  10. Kuroczyński W.: Development of the Fontan procedure as therapeutic concept for children with complex congenital heart disease. Herz. 2007; 32: 241-247 https://link.springer.com/article/10.1007%2Fs00059-007-2738-0
  11. Kuroczyński W., Senft D., Elsaesser A., Kampmann C.: Intra- or extracardiac Fontan-operation? A simple strategy when to do what. Arch Med Sci 2014; 10, 4: 706-710 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4175755/
  12. Kuroczynski W, Kampmann Ch, Peivandi AA, Hartert M, Knuf M, Heinemann MK, Vahl CF: Mid-term results of a modified arterial switch operation using the direct reconstruction technique of the pulmonary artery. Cardiology Journal, 2010, Vol. 17, No. 6, pp. 574-579 | https://journals.viamedica.pl/cardiology_journal/article/view/21305/16909, access date 2021.01.14, language: English
  13. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2017-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-02)].