Włodzimierz Paźniewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Włodzimierz Paźniewski

W. Paźniewski, fotografia sprzed 1974 r.
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1942 Bobrowniki
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura
Multimedia w Wikimedia Commons

Włodzimierz Paźniewski (ur. 29 listopada 1942 w Bobrownikach^[1]) − polski poeta, prozaik, eseista. Absolwent polonistyki UMK w Toruniu. W jego twórczości poetyckiej łączą się cechy charakterystyczne zarówno dla autorów głównych nurtów Nowej Fali (poezja lingwistyczna), jak i cechy znamienne dla liryki poetów umieszczanych w odrębnych kręgach. Wpośród jego publikacji książkowych najważniejsze miejsce stanowią jednak niewątpliwie publikacje prozatorskie: powieści, zbiory opowiadań, na osobną uwagę zasługuje również eseistyka.

Poezja:

• Z ostatniej chwili – (1973; arkusz poetycki) można uznać za debiut podwójny: jest jednocześnie pierwszą tak obszerną prezentacją wierszy Włodzimierza Paźniewskiego jak i publikacją dającą początek serii arkuszy oraz książek członków Grupy Poetyckiej „Kontekst”,
• Wiersze dla zaginionych bez wieści (1975),
• Proszę się rozejść (1983; ukazał się w tzw. „drugim obiegu”), sygnowany pseudonimem Andrzej Zawieja.

Proza:

• powieści: Krótkie dni (1983), Klasówka z pamięci (1988),
• zbiory opowiadań: Czyste szaleństwo (1984), Światła mijania (1994)
• twórczość eseistyczna: Życie i inne zajęcia (1982), Gramatyka rozproszenia (1995), Deportacja ogrodu. Eseje (1996), „Eseje wędrowne” (2006).

• Włodzimierz Paźniewski [online], ksiazki.wp.pl [dostęp 2017-10-26] .

• Włodzimierz Paźniewski – publikacje w bibliotece Polona