Włosowatość korzeni – Wikipedia, wolna encyklopedia

Włosowatość korzeni (ang. hairy root, hairy root of apple^[1]) – bakteryjna choroba roślin spowodowana przez Agrobacterium rhizogenes^[2].

Choroba występuje u roślin z rodziny różowatych (Rosaceae), najczęściej na jabłoni. Jej objawem jest powstawanie masy drobnych korzeni u podstawy pnia lub w zgrubieniu powstałym w miejscu szczepienia zainfekowanego drzewa. Często w miejscu infekcji tworzą się także narośle. Włosowatość korzeni powoduje zahamowanie wzrostu rośliny^[3].

Często na tej samej roślinie włosowatość korzeni występuje razem z guzowatością korzeni. Włosowatość powoduje silniejsze zahamowanie wzrostu, niż guzowatość^[3].

Bakteria jako saprotrof może w glebie przetrwać do 19 lat. Wnika do rośliny przez rany na skórce szyjki korzeniowej i korzeniach. Rany takie powstają wskutek prac pielęgnacyjnych, lub żerowania szkodników. Do infekcji najczęściej dochodzi w szkółkach podczas pozyskiwania podkładek wegetatywnych^[3].

Optymalna temperatura do rozwoju Agrobacter rhizogenes to 20–28 °C^[3].

Można tylko zapobiegać chorobie poprzez następujące działania^[3]:

• Szkółki drzew owocowych należy zakładać na polach, na których nie notowano występowania Agrobacterium rhizogenes co najmniej od 8–10 lat.
• Należy niszczyć materiał szkółkarski z objawami włosowatości korzeni.
• Do szczepienia i okulizacji używać zdrowych podkładek.
• Korzenie podkładek i drzewek przed posadzeniem moczy się w papce z gliny z dodatkiem 1% siarczanu miedzi, lub w roztworze biologicznego preparatu Polagrocyna
• Należy unikać uszkadzania korzeni roślin podczas zabiegów pielęgnacyjnych,
• W szkółkach i młodych sadach, w których pojawiły się przypadki włosowatości korzeni, należy stosować nawozy kwaśne.
• Po zlikwidowaniu szkółki czy sadu na polu, w którym wystąpiła włosowatość korzeni, należy przez kilka lat uprawiać rośliny rolnicze, z wyjątkiem buraków cukrowych.