Wacław Jerzy Hryniewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wacław Jerzy Hryniewicz
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1909 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	1987 ; Londyn
Narodowość	polska
Alma mater	Politechnika Warszawska
	Praca
Styl	modernizm
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wacław Jerzy Hryniewicz (ur. 10 stycznia 1909 w Petersburgu, zm. 1987 w Londynie)^[1] – polski architekt, projektant wnętrz i plakacista.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, po których podjął pracę architekta. W 1937 uczestniczył w tworzeniu pawilonu polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuki, Techniki i Życia Nowoczesnego (Exposition internationale des arts et des techniques appliqués à la vie moderne) w Paryżu^[2].

We wrześniu 1939 po agresji ZSRR na Polskę dostał się do sowieckiej niewoli^[1]. W 1941 na mocy ustaleń układu Sikorski-Majski został zwolniony z łagru i mógł wstąpić do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Powstały w ten sposób 2 Korpus Polski stał się w 1942 filarem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W szeregach 2. korpusu wziął udział w bitwie o Monte Cassino w 1944^[1]. Jeszcze podczas trwania bitwy, bo 18 maja gen. Anders podjął decyzję o utworzeniu cmentarza wojennego dla poległych w niej żołnierzy. Wraz z Jerzym Skolimowskim Wacław Hryniewicz zaprojektował nekropolię, która powstała na przełomie lat 1944–1945^[3].

Po zakończeniu II wojny światowej i demobilizacji w 1945 osiadł na stałe w Wielkiej Brytanii. Zmarł w Londynie, lecz został pochowany na swoim cmentarzu na Monte Cassino.

Dokonania

Restauracja na Gubałówce w Zakopanem (1939) – autorzy: Arseniusz Romanowicz, Piotr Szymaniak i Jacek Szwemin, współpraca: Zygmunt Kotyński, Eugeniusz Szparkowski, Wacław Kowalik, Antoni Kenar i Kazimierz Mann^[4]
Polski Cmentarz Wojenny na Monte Cassino (1944–1945) – współautor: Jerzy Skolimowski

Konkursy

Projekt rozplanowania terenów Pola Mokotowskiego i folwarku Rakowiec wraz z przyległymi terenami państwowymi i prywatnymi (1934) – współautorzy: Helena Morsztynkiewiczowa, Jerzy Hryniewiecki, J. Stanisławska, Wacław Podlewski i Tadeusz Sieczkowski (nagroda równorzędna)
Projekt gmachu Państwowego Instytutu Meteorologicznego (Aerologicznego) w Warszawie na Bielanach (1938) – współautorzy: Anna Kodelska i Władysław Stokowski (I nagroda)
Projekt rozplanowania komunikacyjnego portu lotniczego na Gocławiu w Warszawie (1938) – współautorzy: Czesław Duchnowski, Aleksander Kodelski, Anna Kodelska i Władysław Stokowski (zakupiony)
Projekt szkicowy pawilonu polskiego na Wystawę Światową w Nowym Jorku w 1939 (1938) – współautorzy: Lucjan I. Piętka, Stefan Osiecki, Jerzy Skolimowski i Eugeniusz Szparkowski (I nagroda)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Wacław Jerzy Hryniewicz. SARP. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).
↑ Pawilon polski na na Międzynarodowej Wystawie „Sztuka i Technika” w Paryżu. „Architektura i Budownictwo”, nr 6, 1937. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).
↑ Maki pamięci – Rocznica bitwy pod Monte Cassino. gazetaolsztynska.pl. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).
↑ Restauracja na Gubałówce. obiekty.architektsarp.pl. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).

Bibliografia

Wacław Jerzy Hryniewicz, SARP

[pap-1] Wacław Jerzy Hryniewicz. SARP. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).

[2] Pawilon polski na na Międzynarodowej Wystawie „Sztuka i Technika” w Paryżu. „Architektura i Budownictwo”, nr 6, 1937. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).

[3] Maki pamięci – Rocznica bitwy pod Monte Cassino. gazetaolsztynska.pl. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).

[4] Restauracja na Gubałówce. obiekty.architektsarp.pl. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]