Wakacje z Madonną – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wakacje z Madonną
Gatunek

obyczajowy

Rok produkcji

1983

Data premiery

10 stycznia 1985

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

81 min

Reżyseria

Jerzy Kołodziejczyk

Scenariusz

Ilona Łepkowska
Jerzy Kołodziejczyk

Główne role

Krzysztof Kiersznowski
Marta Klubowicz
Andrzej Zieliński
Marta Stebnicka
Ryszard Sobolewski
Jerzy Kołodziejczyk

Muzyka

Barbara Zawadzka

Zdjęcia

Włodzimierz Precht

Scenografia

Roman Tarwacki

Kostiumy

Barbara Krajdocha

Montaż

Jolanta Filar

Produkcja

Centralna Wytwórnia Programów i Filmów Telewizyjnych Poltel (oddział Katowice)

Wakacje z Madonną – polski telewizyjny film fabularny (obyczajowy) w reżyserii Jerzego Kołodziejczyka. Jest to pierwszy film, do którego scenariusz napisała Ilona Łepkowska. Premiera miała miejsce 10 stycznia 1985.

Akcja zlokalizowana jest w Starym Sączu, gdzie film został także zrealizowany w 1983.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]
Starosądecki kościół, wokół którego toczy się akcja filmu

Rzeźbiarz Robert spotyka na plaży w Dziwnowie Dankę, która po nieudanych egzaminach wstępnych na anglistykę samotnie spędza wakacje. Razem jadą do Starego Sącza, gdzie Robert ma przeprowadzić renowację barokowej rzeźby Madonny. Znajdującej się na dziedzińcu kościoła rzeźbie Robert ma m.in. odtworzyć brakującą głowę. Para zatrzymuje się w zabudowaniach przykościelnych i podaje się za małżeństwo, żeby nie budzić zgorszenia. Tymczasem Robert ma w Warszawie dziewczynę – Krystynę, do której dzwoni regularnie z poczty i która przysyła mu listy na poste restante. Robert przeżywa męki twórcze; nie wie, jakie rysy twarzy nadać rzeźbie. Jurek, miejscowy kilkunastoletni chłopak pada ofiarą zauroczenia Danką. Pewnego dnia pijany Jurek w miejscowej knajpie podcina sobie żyły stłuczoną butelką. Zostaje uratowany przed śmiercią i wraca do domu. Jego matka informuje Dankę, że zrobił to z miłości do niej. Prosi, by dziewczyna odwiedziła go i przekonała, że uczucie do mężatki nie ma sensu. Jednocześnie ostrzega ją, że jako pracownica poczty wielokrotnie słyszała, jak Robert dzwonił do innej kobiety i odbierał listy od kobiety. Danka wyjawia Jurkowi, że w rzeczywistości nie jest zamężna z Robertem. W małym mieście wieści rozchodzą się szybko. Dankę odwiedzają miejscowe kobiety i żądają, by opuściła miasteczko, ponieważ sieje zgorszenie. W końcu dopuszczają się rękoczynów wobec niej. Robert zrywa z Krystyną i kończy rzeźbę. Danka z Robertem opuszczają miasteczko i jadą razem do Warszawy. Okazuje się, że rzeźba otrzymała rysy twarzy Danki i miejscowi będą do takiej rzeźby się modlić.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]