Waldemar Świrgoń – Wikipedia, wolna encyklopedia

Waldemar Świrgoń (ur. 15 września 1953, zm. 14 września 2008) – polski dziennikarz, działacz partyjny, najmłodszy w historii sekretarz KC PZPR (1982-1986).

Ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 3 grudnia 1980 do 7 lutego 1983 był przewodniczącym Związku Młodzieży Wiejskiej. W 1982 wszedł w skład Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Wincentego Witosa w Warszawie, który został odsłonięty w 1985^[1]. W październiku 1982 – mając 29 lat – został wybrany sekretarzem KC PZPR. W lipcu 1986 podczas X Zjazdu PZPR uzyskał w głosowaniu zbyt małą liczbę głosów poparcia i w efekcie złożył rezygnację. Następnie został redaktorem naczelnym pisma „Chłopska Droga” i pozostał na tym stanowisku do końca życia^{[potrzebny przypis]}. W 1983 roku, z racji zasiadania w ścisłym kierownictwie PZPR, otrzymał bułgarski jubileuszowy Medal 100 Rocznicy Urodzin Georgi Dymitrowa^[2]. 2 września 1982 roku na mocy decyzji Biura Politycznego KC PZPR wszedł w skład Komitetu Honorowego uroczystości żałobnych Władysława Gomułki^[3]. W latach 1983–1988 członek Prezydium Rady Obywatelskiej Budowy Pomnika Szpitala Centrum Zdrowia Matki Polki^[4]. W grudniu 1985 został członkiem Zespołu do przygotowania Projektu Uchwały X Zjazdu PZPR, który odbył się w lipcu 1986^[5]. W latach 1986-1989 był członkiem Komisji ds. Wewnątrzpartyjnych oraz Działalności Partii w Organach Przedstawicielskich i Administracji Państwowej Komitetu Centralnego^[6].

Był żonaty; jego małżeństwo skończyło się rozwodem.

Zmarł nagle 14 września 2008 i został pochowany na cmentarzu w Łopienniku Nadrzecznym (pow. krasnostawski) 15 września 2008. 19 września przy warszawskim Cmentarzu Komunalnym Północnym (Wólka) odbyły się uroczystości upamiętniające, w których udział wzięli m.in.: Ryszard Chruściak, Andrzej Lepper, Leszek Miller, Józef Oleksy, Zbigniew Siemiątkowski, Zbigniew Sobotka i Ryszard Zięba^[7].

• "Polityka" z 4 października 2008