Waldemar Głuszko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Waldemar Głuszko

wiceadmirał w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia	12 września 1956 Złocieniec
Przebieg służby
Lata służby	1981–2017
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna (PRL)  Marynarka Wojenna
Jednostki	Sztab MW gORat ORP „Lech” SG WP EUMS
Stanowiska	z-ca Szefa SG WP, z-ca dyr. gen. EUMS
Odznaczenia

Waldemar Głuszko (ur. 12 września 1956 w Złocieńcu) – polski oficer dyplomowany Marynarki Wojennej w stopniu wiceadmirała w stanie spoczynku, nawigator, w latach 1988–1989 dowódca ORP „Lech”^{[potrzebny przypis]}, od 15 sierpnia 2007 roku szef Sztabu – zastępca dowódcy Marynarki Wojennej, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Od 10 kwietnia do 25 czerwca 2010 roku cz. p.o. dowódca Marynarki Wojennej^[1]. Z dniem 15 sierpnia 2010 został wyznaczony na stanowisko zastępcy Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego^[2]. We wrześniu 2013 r. Komitet Wojskowy Unii Europejskiej wybrał wadm. Głuszkę na nowego zastępcę Dyrektora Generalnego Sztabu Wojskowego Unii Europejskiej; funkcję tę objął 15 września 2014 r^[3]. Zajmował tę funkcję do 31 października 2017 roku.

Ukończył Technikum Budowlane przy ul. Jedności 9 w Koszalinie. W 1981 roku ukończył Wyższą Szkołę Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni. W 1993 roku uzupełniał wykształcenie w Holenderskiej Akademii Obrony w Hadze, natomiast w 1998 roku odbył podyplomowe studia dowódczo-sztabowe w Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni^[4]. Uczestniczył również w kursie bezpieczeństwa portowego i operacji ratowniczych w Yorktown (1995) oraz kursie przygotowawczym do służby w strukturach NATO w Norfolk (1998).

Początkowo zajmował kolejne stanowiska w 41 dywizjonie okrętów ratowniczych w Gdyni. W okresie od 1988 do 1989 roku był dowódcą okrętu ratowniczego ORP „Lech” projektu 570^{[potrzebny przypis]}, po czym został szefem sztabu – zastępcą dowódcy 41 dywizjonu okrętów ratowniczych. W latach 1991–1995 dowodził grupą okrętów ratowniczych 45 dywizjonu pomocniczych jednostek pływających w Gdyni. Następnie służył w Dowództwie 3 Flotylli Okrętów im. kmdr. Bolesława Romanowskiego w Gdyni, a od 1999 roku przebywał w Regionalnym Dowództwie Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO na Wschodnim Atlantyku w Northwood (ang. Regional Headquarters, Eastern Atlantic – RHQ EASTLANT).

W 2002 roku wyznaczono go do Centrum Operacji Morskich w Gdyni, gdzie początkowo był szefem Ośrodka Ratownictwa Morskiego, a w 2004 objął funkcję szefa Pionu Planowania Operacji. Na początku 2007 roku został szefem Zarządu Planowania Obronnego i Rozwoju N5 w Sztabie Marynarki Wojennej w Gdyni. Z dniem 15 sierpnia 2007 roku kmdr Waldemar Głuszko awansował na stopień wojskowy kontradmirała^[5] i został szefem Sztabu Marynarki Wojennej – zastępcą dowódcy Marynarki Wojennej. 29 kwietnia 2009 został mianowany na stopień wiceadmirała^[6]. Decyzją Ministra Obrony Narodowej z dniem 31 października 2017 został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, przechodząc w stan spoczynku.

Jest żonaty, ma córkę i wnuka.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2014^[7]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 2004^[8]
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Odznaka pamiątkowa SG WP – 2011^[9]
• Złoty Krzyż Honorowej Odznaki Organizacyjnej „Za Zasługi dla Związku Piłsudczyków RP” – 2009^[10]
• Krzyż Honoru Bundeswehry w Złocie – Niemcy, 2014^[11]

• Biuro Prasowe, Kontradmirał Waldemar Głuszko – Marynarka Wojenna Rzeczypospolitej Polskiej, 2007-08-16 [dostęp: 2007-12-01]
• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 172-173. ISSN 1734-2317.
• Wiceadmirał Waldemar Głuszko – Sztab Generalny Wojska Polskiego [dostęp: 2014-03-06]