Waldy Dzikowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Waldy Dzikowski

Waldy Dzikowski (2023)
Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1959 Wschowa
Zawód, zajęcie	polityk, samorządowiec
Alma Mater	Politechnika Poznańska
Stanowisko	poseł na Sejm IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji (2001–2023), senator XI kadencji (od 2023)
Partia	Platforma Obywatelska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Waldy Dzikowski (ur. 23 lipca 1959 we Wschowie) – polski polityk, chemik i samorządowiec, poseł na Sejm IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji, senator XI kadencji, wiceprzewodniczący Platformy Obywatelskiej w latach 2006–2010.

Jest synem Henryka i Heleny^[1]. Z wykształcenia inżynier chemik, w 1983^[2] ukończył studia magisterskie na Wydziale Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej. W latach 1984–1990 pracował na stanowisku kierownika pracowni chemicznej Instytutu Obróbki Plastycznej w Poznaniu. W latach 1990–2001 pełnił funkcję wójta gminy Tarnowo Podgórne. Od 1998 do 2000 był także radnym sejmiku wielkopolskiego.

W 1991 wstąpił do Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Od 1994 do 2001 działał w Unii Wolności, następnie przystąpił do Platformy Obywatelskiej. Z listy PO uzyskiwał mandat poselski w 2001 i 2005 w okręgu poznańskim. W Sejmie IV kadencji był wiceprzewodniczącym, następnie przewodniczącym Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej. W latach 2005–2007 ponownie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego tej komisji. W 2006 został rzecznikiem w gabinecie cieni Platformy Obywatelskiej odpowiedzialnym za administrację. Od 2006 do 2010 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego partii, do 2010 był także przewodniczącym wielkopolskich struktur PO.

W 2006 prokurator wystąpił o uchylenie mu immunitetu w sprawie rzekomej korupcji, mającej według niego polegać na przyjęciu od lokalnego przedsiębiorcy łapówki w postaci remontu domu w zamian za wygrane przetargi, jakiej Waldy Dzikowski miał się dopuścić, w okresie pełnienia funkcji wójta Tarnowa Podgórnego^[3][4][5]. Waldy Dzikowski, zaprzeczający tym twierdzeniom^[6], nie zrzekł się immunitetu, a Sejm w 2007 odrzucił wniosek o jego uchylenie^[7].

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci został posłem, otrzymując 110 467 głosów. W wyborach w 2011 po raz kolejny uzyskał mandat posła, otrzymując 54 647 głosów. W 2015 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (dostał 27 991 głosów)^[8]. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej oraz Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw z zakresu prawa wyborczego, pracował też w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych (2015)^[2]. Również w wyborach w 2019 został wybrany do Sejmu jako przedstawiciel Koalicji Obywatelskiej (uzyskując 19 704 głosy)^[9].

W 2023 był kandydatem KO do Senatu w okręgu nr 90. Został wybrany do wyższej izby polskiego parlamentu, zdobywając 190 681 głosów^[10].

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2001		Platforma Obywatelska	Sejm IV kadencji	nr 39	27 596 (8,59%)[11]
2005			Sejm V kadencji		54 959 (18,01%)[12]
2007			Sejm VI kadencji		110 467 (24,68%)[13]
2011			Sejm VII kadencji		54 647 (13,66%)[14]
2015			Sejm VIII kadencji		27 991 (6,83%)[8]
2019		Koalicja Obywatelska	Sejm IX kadencji		19 704 (3,83%)[9]
2023			Senat XI kadencji	nr 90	190 681 (75,07%)[10]

W 2015 został odznaczony Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego^[15].

• Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-28].
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej: VI kadencja: przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2008, s. 50. ISBN 978-83-7059-872-3.