Walentina Kozłowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Walentina Kozłowska
Ilustracja
Walentina Kozłowska, 1996
Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1938
Jessentuki

Obywatelstwo

ZSRR
Rosja

Tytuł szachowy

arcymistrzyni (1976)

Ranking FIDE

2228 (01.11.2012)

Ranking krajowy FIDE

58 (wśród kobiet)

Walentina Kozłowska, ros. Валентина Яковлевна Козловская (ur. 18 kwietnia 1938 w Jessentukach) – rosyjska szachistka, arcymistrzyni od 1976 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]
Walentina Kozłowska, 1968

Od połowy lat 60. XX wieku do końca 70. należała do grona najlepszych szachistek świata. W roku 1965 zdobyła tytuł mistrzyni Związku Radzieckiego, w 1966 jedyny raz w swojej karierze wystąpiła na szachowej olimpiadzie (zdobywając wraz z drużyną złoty medal)[1], a w 1967 podzieliła II-III miejsce (wraz z Tatianą Zatułowską) w turnieju pretendentek w Suboticy[2] (wynik ten odpowiadał wówczas III-IV pozycji na świecie). Po zmianie systemu wyłaniania mistrzyni świata, czterokrotnie wystąpiła w turniejach międzystrefowych. W dwóch z tych turniejów (jeden z nich wygrywając, w roku 1973[3]) wywalczyła awans do meczów pretendentek: w 1974 roku uległa w Kisłowodzku w półfinale rozgrywek Marcie Lityńskiej[4], a w 1977 (w Soczi) przegrała w I rundzie z Jeleną Fatalibekową[5].

Do największych sukcesów Walentyny Kozłowskiej w turniejach międzynarodowych należą m.in. II m. w Kijowie (1967), I m. w Irkucku (1971), I m. w Woroneżu (1973) oraz I m. w Noworosyjsku (1977). Poza tym w roku 1996 zdobyła w Bad Liebenzell tytuł mistrzyni świata "weteranek" (zawodniczek powyżej 50. roku życia)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]