Wang Fuzhi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Wang.

Wang Fuzhi

Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone 王夫之 Pismo tradycyjne 王夫之 Hanyu pinyin Wáng Fūzhī Wade-Giles Wang Fu-chih
Multimedia w Wikimedia Commons

Wang Fuzhi (ur. 1619, zm. 1692^[1]) – uczony z czasów dynastii Ming oraz Qing. Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych konfucjanistów tego okresu^[2].

Uczestniczył w walkach z Mandżurami. W 1648 zbiegł z terenów ogarniętych działaniami zbrojnymi i ukrył się w stronach rodzinnych. Zajął się wówczas analizą Księgi Przemian. Zastanawiał się również nad przyczynami upadku państwowości chińskiej^[3]. Uważał, że jedną z jej głównych przyczyn były wpływy buddyzmu i taoizmu niszczące myśl konfucjańską oraz przyczyniające się do rozwoju patologicznych zjawisk w życiu publicznych. Przedmiotem jego szczególnej krytyki była buddyjska teza o iluzoryczności świata. Wang twierdził, iż zniechęca ona do wszelkiej aktywności, co negatywnie wpływa na całe społeczeństwo^[4].

Krytykował również buddyjski pogląd o absurdalności świata, dowodząc, że składają się nań rzeczy stałe, wzajemnie dostarczające sobie oparcia. Przeciwieństwa zaś, których istnienie możemy zaobserwować, wzajemnie się uzupełniają i urzeczywistniają^[5].

Zajmował się także filozofią historii. W swoich uwagach do Zwierciadła wspomagającego rządzących Sima Guanga analizował dzieje stosunków między Hanami a ludami stepowymi. Tematyką tą zajmował się też w Żółtej Księdze (1656)^[6]. Z innych jego dzieł podejmujących tematykę historyczną można wymienić trzy komentarze do Kronik Królestwa Lu oraz broszurę Czekając na wyjaśnienia (stwierdził w niej, że lektura publikacji historycznych pozwala na poszerzenie własnej kultury^[7]).