Wasilij Zołotariow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wasilij Zołotariow
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1872
Taganrog

Data i miejsce śmierci

25 maja 1964
Moskwa

Gatunki

opera

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Nagroda Stalinowska Zasłużony Artysta RFSRR
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Wasyl Andriejewicz Zołotariow, Василий Андреевич Золотарёв (ur. 12 lutego?/24 lutego 1872 w Taganrogu; zm. 25 maja 1964 w Moskwie) – rosyjski kompozytor i pedagog.

Kompozycję studiował w konserwatorium w St. Petersburgu w klasie Milija Bałakiriewa (w latach 1893–1898) i Nikołaja Rimskiego-Korsakowa (w latach 1898–1900). Następnie sam uczył w konserwatorium w Moskwie, w Odessie, w Kijowie, na Uralu oraz w Mińsku, dokąd przeprowadził się w 1937 roku. W 1932 otrzymał tytuł Zasłużonego Artysty RFSRR, a w 1949 Ludowego Artysty BSRR. Był odznaczony Orderem Lenina (1955). W 1950 został laureatem Nagrody Państwowej ZSRR[1]. W latach 1939–1941 jego uczniem był Mieczysław Wajnberg.

Ważniejsze utwory
  • opera Dekabryści (Декабристы) (1925); nowa redakcja jako Kondrati Ryleev w 1957
  • balet Książę-jezioro (Князь-озеро) (1949), nagrodzony Nagrodą Stalinowską w 1950
  • Wiejskie święto (Деревенский праздник), uwertura na orkiestrę, Op. 4 (1901)
  • Rapsodia hebrajska (Еврейская рапсодия), na orkiestrę, Op. 7 (1903)
  • Symfonia nr 1, Op. 8 (1903)
  • Ouverture-fantaisie, Op. 22 (1907)
  • Koncert wiolonczelowy (1963)
  • 6 kwartetów smyczkowych (1901, 1902, 1905, 1913, 1930, 1959 "na tematy rosyjskie")
  • Kwintet smyczkowy f-moll (1905)
  • 2 sonaty na fortepian (1904, 1927)
  • kantata chóralna Raj i Peri (Рай и Пери) (1900); nagrodzona Nagrodą Rubinsteina
  • romanse na głos i forteian: Op. 1 (1900), Op. 16 (1904)i Op. 17 (1905)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Fuga: podręcznik do nauki, Moskwa 1956
  • Wspomnienia o moich wielkich nauczycielach, przyjaciołach i towarzyszach, Moskwa 1957