Bęben mały – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bęben mały
werbel
	Klasyfikacja naukowa
	211.212.11 Bęben uderzany
	Klasyfikacja popularna
	Instrument perkusyjny
	Skala instrumentu

Bęben mały, werbel (wł. tamburo, tamburo militare, tamburo piccolo, skrót: tamb., tmb.; ang. snare drum; niem. trommel) – instrument perkusyjny z grupy membranofonów o niekreślonej wysokości dźwięku. Używany w muzyce symfonicznej, a także w muzyce rozrywkowej jako jeden z dwóch podstawowych elementów zestawu perkusyjnego wraz z wielkim bębnem. Posiada sprężyny rezonujące, dające charakterystyczny efekt szumu.

Standardowe werble mają zazwyczaj średnicę 14 cali i głębokość 5,5 cala. Są także werble głębokie (o głębokości 6 cali – 8 cali) i werble piccolo (o głębokości 3 cali – 4 cali) dające znacznie wyższe dźwięki niż werble głębsze. Istnieją również werble marszowe, zazwyczaj głębsze od tych z zestawu perkusyjnego, stosowane np. w orkiestrach dętych.

Na budowę werbla składa się:

korpus drewniany lub metalowy;
naciągi (dolny i górny);
obręcze przyciskające membrany;
zestaw śrub napinających naciągi;
sprężyny rezonujące (przylegające do dolnego naciągu);
mechanizm naciągający i zwalniający sprężyny, tzw. maszynka;
opcjonalnie tłumik górnego naciągu (np. floki, e-ring, moongel, om-1, taśma klejąca i chusteczka higieniczna);
lug – metalowy (rzadziej plastikowy) element przymocowany do korpusu werbla pozwala na przymocowanie śrub napinających naciągi.

Notacja

Dźwięki grane przez werbel w muzyce symfonicznej są notowane na jednej linii. W zapisie przeznaczonym do gry na zestawie perkusyjnym są zapisywane między trzecią a czwartą linią (licząc od dołu).