Wichman Młodszy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wichman Młodszy
Ilustracja
Wichman poddaje się księciu Mieszkowi, grafika według Franciszka Smuglewicza
graf
Rodzina

Billungowie

Data urodzenia

930

Data śmierci

22 września 967

Ojciec

Wichman Starszy

Matka

Frideruna

Saksonia w roku 1000.

Wichman II Młodszy (ur. ok. 930; zm. 22 września 967 roku) – graf z rodu Billungów, saski hrabia i banita, syn Wichmana Starszego.

Wygnany z Saksonii, dostał się na służbę margrabiego Gero. Na czele pogańskich Redarów i Wolinian najeżdżał państwo Mieszka I. W 963 roku zadał mu klęskę, w bitwie tej poległ nieznany z imienia brat Mieszka. Pokonany w 967 roku przez połączone siły polsko-czeskie, Wichman zmarł na polu bitwy w wyniku odniesionych ran[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wichman Młodszy pochodził z rodu Billungów. Był synem Wichmana Starszego (zwanego również Wichmanem I) i Frideruny, hrabianki westfalskiej; ciotecznym bratem cesarza Ottona I Wielkiego.

Skazany przez cesarza na wygnanie, schronił się u Duńczyków. W 962 roku zaoferował swoje usługi Haraldowi Gormssonowi, królowi Danii; ten jednak nie skorzystał. W 963 próbował zdobyć łaski margrabiego Gerona[2]. Później udał się do Wieletów, będących w stanie wojny z Polanami[3].

W 964 i/lub 965 roku (według starszej literatury w 963 roku) sprzymierzony z Wieletami dwukrotnie najechał ziemie Mieszka I, dwukrotnie go pokonując[4]. W jednej z bitew zginął nieznany z imienia brat Mieszka.

Trzecia wyprawa miała miejsce w 967, czyli rok po chrzcie Polski. Połączone siły Wieletów i Wolinian wyruszyły w kierunku ziem Mieszka I. Tym razem jednak Mieszko I był lepiej przygotowany (m.in. uzyskał pomoc wojskową z Czech) i odparł najazd. Podczas bitwy w 967 Wichman chciał uciec z pola walki, lecz poległ podczas ucieczki.

Jak napisał kronikarz Widukind z Korbei Mieszko I jako amicus imperatoris (przyjaciel cesarza) przesłał cesarzowi Ottonowi I wiadomość o śmierci Wichmana oraz jego broń.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]