Wielka Bukowa (Beskid Sądecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Widok z wschodnich stoków Pustej Wielkiej | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość | 1104 m n.p.m. |
Położenie na mapie Karpat | |
Położenie na mapie Beskidu Sądeckiego | |
49°25′08,1″N 20°52′09,4″E/49,418917 20,869278 |
Wielka Bukowa (1104 m) – szczyt w Beskidzie Sądeckim w bocznym grzbiecie Pasma Jaworzyny. Grzbiet ten odgałęzia się w znajdującym się w głównej grani Pasma Jaworzyny wierzchołku Bukowa (1077 m) i biegnie w południowym kierunku poprzez Wielką Bukową do Kotylniczego Wierchu (1032 m). Zachodnie stoki grzbietu opadają do doliny potoku Szczawnik, wschodnie do Szczawniczka – jego dopływu[1]
Wielka Bukowa jest całkowicie zalesiona. Dominuje buk z dużą domieszka jodły. W dolnej części zachodnich stoków, w dolinie potoku Szczawnik znajduje się rezerwat przyrody Żebracze chroniący naturalny fragment buczyny karpackiej[2].
Cały grzbiet Wielkiej Bukowej znajduje się poza szlakami turystycznymi.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Beskid Sądecki. Mapa 1:50 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” s.c.. ISBN 83-915737-3-7.
- ↑ Bogdan Mościcki: Beskid Sądecki i Małe Pieniny. Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2007. ISBN 978-83-89188-65-6.
- Widok z wieży widokowej w Muszynie
- Widok z zachodniej strony