Wiesław Müller – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiesław Müller (ur. 7 listopada 1929 w Mościskach, zm. 29 stycznia 2020) – polski historyk, prof. dr hab., badacz dziejów nowożytnych.

Absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1955). Doktorat (1965) i habilitacja (1974) na Wydziale Historycznym UW. Od 1957 zatrudniony w Sekcji Historii KUL. Profesor nadzwyczajny – 1988, profesor zwyczajny – 1992.

Zajmował się historia społeczno-religijną czasów nowożytnych, strukturami, elitami kościelnymi w dawnej Rzeczypospolitej. Doktorat pod jego kierunkiem obronili m.in.: Hubert Łaszkiewicz, Cezary Taracha, Bogumił Szady.

W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej^[1].

Zmarł 29 stycznia 2020^[2]. Pochowany na Cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie^[3].

• Diecezja krakowska w relacjach biskupów z XVII-XVIII wieku, Lublin 1965.
• Relacje o stanie diecezji krakowskiej 1615-1765, wyd. Wiesław Müller, Lublin: TN KUL 1978.

• Księga pamiątkowa w 75-lecie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wkład w kulturę polską w latach 1968-1993, red. M. Rusecki, Lublin 1994, s. 417-418.
• Kościół. Społeczeństwo. Kultura. Prace ofiarowane Profesorowi Wiesławowi Müllerowi z okazji pięćdziesięciolecia pracy naukowej i dydaktycznej, red. Janusz Drob i in., Lublin: „Werset” 2004 (bibliografia prac Wiesława Müllera, s. 621-630).

• Prof. dr hab. Wiesław Müller, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-09-06] .
• Katolicki Uniwersytet Lubelski. kul.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-22)].