Wiktor Zwiahincew – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiktor Zwiahincew

Віктор Звягінцев

Pełne imię i nazwisko	Wiktor Ołeksandrowicz Zwiahincew
Data i miejsce urodzenia	22 października 1950 Stalino
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 2022 Donieck
Wzrost	178 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub Szachtar Donieck
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1968–1970 Szachtar Donieck 12 (0) 1971 SKA Kijów 42 (0) 1972 CSKA Moskwa 26 (0) 1973–1975 Szachtar Donieck 72 (0) 1976 Dynamo Kijów 5 (0) 1977–1980 Szachtar Donieck 65 (0) 1981 Metałurh Zaporoże 0 (0) 1981 Tawrija Symferopol 33 (0) W sumie: 255 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1968–1969  ZSRR U-18 14 (0) 1969–1973  ZSRR U-23 12 (1) 1972–1976  ZSRR olimpijska 8 (1) 1975–1976  ZSRR 13 (1) W sumie: 47 (3)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Montreal 1976 piłka nożna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Wiktor Ołeksandrowicz Zwiahincew, ukr. Віктор Олександрович Звягінцев, ros. Виктор Александрович Звягинцев, Wiktor Aleksandrowicz Zwiagincew (ur. 22 października 1950 w Stalinie, zm. 22 kwietnia 2022 w Doniecku^[1]) – ukraiński piłkarz grający na pozycji obrońcy, reprezentant ZSRR, sędzia piłkarski.

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej Szachtara Donieck, w którym rozpoczął karierę piłkarską. Najpierw występował w drużynie rezerwowej, a 8 marca 1970 debiutował w podstawowej jedenastce. W latach 1971–1972 odbywał służbę wojskową w SKA Kijów, a potem w CSKA Moskwa. W 1973 powrócił do Szachtara. W 1975 pełnił funkcję kapitana drużyny. W 1976 przeszedł do Dynama Kijów, ale nie potrafił przebić się do podstawowego składu i po roku ponownie wrócił do Szachtara. Karierę piłkarską zakończył w klubach Metałurh Zaporoże i Tawrija Symferopol.

25 maja 1972 roku debiutował w olimpijskiej reprezentacji ZSRR w wygranym 3:1 meczu z Francją.

12 października 1975 roku debiutował w narodowej reprezentacji ZSRR w wygranym 1:0 meczu kwalifikacyjnym do ME-76 ze Szwajcarią. Łącznie rozegrał 13 gier reprezentacyjnych i strzelił 1 gola.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej najpierw pracował jako górnik, a potem rozpoczął pracę sędziowską. Sędzia kategorii ogólnokrajowej. Sędziował około 70 meczów Mistrzostw ZSRR (1985–1991), a potem około 80 meczów Mistrzostw Ukrainy (1992–1996)^[2]. Obecnie pracuje na stanowisku dyrektora SDJuSzOR w Doniecku oraz pełni funkcję prezydenta Związku Piłkarskiego w Doniecku. Od 2003 jest inspektorem Federacji Piłki Nożnej Ukrainy.

• mistrz ZSRR spośród drużyn rezerwowych: 1969
• wicemistrz ZSRR: 1975, 1979
• zdobywca Pucharu Ukrainy: 1980

• brązowy medalista Europy U-18: 1969
• wicemistrz Europy U-23: 1972
• brązowy medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich: 1976

• najlepszy debiutant sezonu (według magazynu „Smiena”): 1970
• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy roku ZSRR: 1973 (nr 3), 1974 (nr 3), 1975 (nr 1)

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1972
• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1976
• tytuł Zasłużonego Pracownika Kultury Fizycznej i Sportu Ukrainy: 2004
• Order „Za zasługi” III klasy: 2011^[3]

• V. Zvyagintsev, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-01] .
• Wiktor Zwiahincew w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
• Wiktor Zwiahincew w bazie RusTeam (ros.)
• Wiktor Zwiahincew w bazie Football Facts (ros.)
• Wiktor Zwiahincew w bazie National Football Teams (ang.)
• Viktor Zvyagintsev, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .