Władimir Astapowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władimir Astapowski

Владимир Астаповский

Pełne imię i nazwisko	Władimir Aleksandrowicz Astapowski
Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1946 Briańsk
Data i miejsce śmierci	12 kwietnia 2012 Moskwa
Wzrost	185 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub Dinamo Briańsk Neftczi Baku
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 196?–1965 Neftczi Baku ? (-?) 1965–1968 SKCzF Sewastopol 37 (-?) 1969–1980 CSKA Moskwa 226 (-262) 1981–1982 SKA-Chabarowsk 19 (-?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1975–1976  ZSRR olimpijska 6 (-4) 1975–1977  ZSRR 11 (-12)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 198?–198? Wojskowy Klub Nampula (asystent) DJuSSz CSKA Moskwa (asystent) 2004–200? DJuSSz Spartak Moskwa (asystent)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Montreal 1976 piłka nożna
Odznaczenia

Władimir Aleksandrowicz Astapowski, ros. Владимир Александрович Астаповский (ur. 16 czerwca 1946 w Briańsku, Rosyjska FSRR, zm. 12 kwietnia 2012 w Moskwie) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji bramkarza, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Wychowanek zespołu Dynamo Briańsk. W połowie lat sześćdziesiątych wyjechał do Baku, gdzie uczył się w Szkole Marynarskiej oraz bronił barw szkolnej drużyny^[1]. Tamże został zauważony przez trenerów miejscowego Neftczi Baku, w składzie którego rozpoczął karierę piłkarską. W 1965 przeszedł do SKCzF Sewastopol. Na początku sezonu 1969 został oddelegowany do CSKA Moskwa, dopiero 8 marca debiutował w składzie pierwszej drużyny. Jako zawodnik CSKA osiągnął swoje największe sukcesy. W 1980 po zmianie trenera odszedł do SKA-Chabarowsk, w barwach którego w 1982 zakończył karierę piłkarską^[2].

29 listopada 1975 debiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z Rumunią zremisowanym 2:2. Łącznie od 24 września 1975 do 30 kwietnia 1977 rozegrał 11 meczów w narodowej oraz 6 meczów w olimpijskiej reprezentacjach. W 1976 zdobył brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w Montrealu. Rywalizował o pozycję bramkarza Sbornej z Jewgienijem Rudakowem i Aleksandrem Prochorowem. Ostatecznie stracił miejsce w bramce na rzecz Jurija Diegtiariowa.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej służył w randze kapitana w radzieckich siłach zbrojnych. Pod koniec lat osiemdziesiątych podjął się pracy szkoleniowej. Przez pewien czas pracował w Mozambiku, pomagając trenować wojskowy klub w mieście Nampula^[3]. W ostatnich latach zajmował się m.in. szkoleniem bramkarzy w CSKA Moskwa i Spartaku Moskwa^[4]. Trzy lata trenował bramkarzy w kobiecej drużynie Krasnoarmiejska pod Moskwą. Jednocześnie występował w turniejach weteranów^[5]. 12 kwietnia 2012 zmarł w Moskwie^[6]. Pochowany na Cmentarzu Chowańskim w Moskwie^[7].

• mistrz ZSRR: 1970

• brązowy medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich: 1976

• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1976), Nr 2 (1975)
• najlepszy piłkarz ZSRR w plebiscycie tygodnika „Futboł”: 1976
• najlepszy radziecki bramkarz w plebiscycie magazynu „Ogoniok”: 1976

• tytuł Mistrza Sportu
• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1976
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu Rosji: 2003

• Władimir Astapowski w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Władimir Astapowski w bazie National Football Teams (ang.)