Wilcza zamieć – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wilcza zamieć – opowiadanie fantasy Jarosława Grzędowicza z 2005. Zdobyło Nagrodę im. Janusza A. Zajdla^[1]. Po raz pierwszy ukazało się w antologii Deszcze niespokojne. Trzy lata później, w 2008, ukazało się w zbiorze Wypychacz zwierząt^[2]. Swoją treścią nawiązuje do nordyckiej mitologii oraz II wojny światowej^[3].

Opowiadanie Wilcza zamieć łączy wątki mitologii nordyckiej i Kriegsmarine w konwencji nazistowskiego okultyzmu(inne języki); jest to opowieść o niemieckiej łodzi podwodnej, która pod koniec IIWŚ otrzymuje misje nawiązania kontaktu ze skandynawskim zaświatem^[4][5][6]

Opowiadanie zostało dobrze przyjęte prze recenzentów. Adam Florczyk dla portalu Paradoks napisał, że jest ono "świetne zgranie... wydawałoby się nieprzystających elementów" - połączenie realistycznego opisu życia na łodzi podwodnej, psychologiczne przedstawienie zdemoralizowanej załogi niemieckiej, skontrastowane z humorystycznym przedstawieniem nordyckich bóstw, dające "piorunujący efekt"^[4]. Agnieszka Szady pisząc dla fanzinu Esensja chwaliła postać głównego bohatera ("autor ma talent do kreowania postaci mężczyzn... o realistycznych zachowaniach i motywacjach, które sprawiają, że czytelnik angażuje się w ich losy bez reszty"), konstrukcję opowiadania ("pisarz zręcznie buduje napięcie i stopniowo odsłania przed czytelnikiem sekrety akcji"), a także tło ("niezwykle plastycznie, filmowo wręcz oddany obraz życia i walki na łodzi podwodnej")^[7]. W tym samym fanzinie Jakub Gałka docenił nastrój ("lovecraftowski"), bohaterów, fabułę, dobrze użyty fachowy żargon, i "refleksje o postawach wobec wojny", krytykując jednak "kiepsko rozstrzygnięty finał"; opowiadanie uznał za słabszą wersję opowiadania Davida Brina „Thor spotyka Kapitana Amerykę(inne języki)”^[8]. Z kolei Jan Bodakowski pisząc dla portalu Salon24.pl dostrzegł nawiązania do komiku Thorgal^[9]. Bartosz Szczyżański dla portalu Polter pochwalił je jako "zadziwiające, ale i fascynujące", także zwracając uwagę na "perfekcyjne przygotowanie pisarza" pod kątem marynistyki, militariów i mitologii^[10]. Także dla Poltera Michał Sołtysiak, pisząc o opowaidaniu, że jest to zgrabna opowieść wojenna i "majstersztyk"^[11]. Robert Ziębiński w "Newsweeku" opowiadanie uznał za "wciągającą, fantastyczną wariację na temat słynnego "Okrętu(inne języki)" Lothara-Günthera Buchheima"^[12].

Po latach, w 2021, Maciej Parowski pochwalił Wilczą zamieć, pisząc, że jest to opowiadanie klimatyczne, w którym "warstwa marynistyczna imponowała znawstwem, mitologiczna przerażała"^[13].