Wilhelm I (biskup kamieński) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wilhelm I
Data śmierci

31 października 1253

Biskup kamieński
Okres sprawowania

1244–1251

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

24 grudnia 1244

Sukcesja apostolska
Konsekrator

nieznany

Wilhelm I (ur. ?, zm. 31 października 1253 lub 31 grudnia 1253) – duchowny rzymskokatolicki, biskup kamieński.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

Był notariuszem biskupa Konrada II, scholastykiem kołobrzeskim (oraz być może kamieńskim). Od najpóźniej 1240 kanonik kamieński[1].

24 grudnia 1244 wybrany przez kapitułę biskupem kamieńskim, co zatwierdził papież Innocenty IV w 1246. Brak informacji, kiedy i od kogo przyjął sakrę biskupią.

Za jego pontyfikatu biskupstwo otrzymało od księcia pomorskiego Barnima I wschodnią połowę ziemi kołobrzeskiej[2].

W 1251 bp Wilhelm I z nieznanych powodów zrezygnował z biskupstwa. Możliwymi przyczynami odejścia z katedry według historyków mogą być poparcie przez biskupa klasztoru cystersów z Kołbacza podczas konfliktu zakonników z Barnimem I, porozumienie Barnima I z księciem Pomorza Gdańskiego Świętopełkiem II lub działania papieża Innocentego IV, będącego w opozycji do cesarza Fryderyka II Hohenstaufa. Po rezygnacji bp Wilhelm I współpracował ze swoim następcą bp. Hermanem von Gleichenem, być może sprawując z nim nawet dwuwładze w diecezji[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Edward Rymar. Prałatura kapituły kamieńskiej w XII-XVI wieku. Część III: scholastycy i kantorzy. „Przegląd Zachodniopomorski”. 24 (53), s. 6, 2009. 
  2. a b Dariusz Wybranowski. Początki świeckiego kręgu wasali biskupa Hermana von Gleichena (1251-1288/89) na tle jego działalności politycznej i kolonizacyjnej. Przyczynek do dziejów państwa biskupiego w XIII w.. „Gdańskie studia z dziejów średniowiecza”. 9, s. 321-324, 2003. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]