Willa Liwii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Willa Liwii – starożytna willa rzymska należąca do Liwii Druzylii, żony cesarza Augusta. Położona jest w Prima Porta na północ od Rzymu, na prawym brzegu Tybru, w odległości 9 kamieni milowych od via Flaminia^[1].

Zgodnie z informacją przekazaną przez Pliniusza (Historia naturalna 15,136) willa słynęła w starożytności z gaju wawrzynowego oraz hodowanych w niej biało umaszczonych kur^[1]. Pozostawała własnością panujących do schyłku starożytności, przypuszczalnie aż do czasów Teodoryka Wielkiego^[1]. Ruiny wilii, składającej się z kompleksu naziemnych tarasów i trzech sklepionych podziemnych sal, odsłonięto w trakcie przeprowadzonych w latach 1863–1894 prac archeologicznych. Odkryto wówczas także szereg zabytków ruchomych, w tym tzw. posąg Augusta z Prima Porta, obecnie przechowywany w Muzeach Watykańskich^[1].

W pomieszczeniach willi zachowały się malowidła ścienne w tzw. drugim stylu, przedstawiające pejzaże z drzewami i ptakami^[2]. W latach 1951–1952 freski te zostały zdjęte i przeniesione do Muzeum Narodowego w Rzymie^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 1169. ISBN 1-884964-80-X.
↑ Fred Kleiner: Gardner’s Art through the Ages. The Western Perspective. T. 1. Boston: Wadsworth, 2010, s. 170. ISBN 978-0-495-57360-9.

[encyclopedia-1] Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 1169. ISBN 1-884964-80-X.

[gardner-2] Fred Kleiner: Gardner’s Art through the Ages. The Western Perspective. T. 1. Boston: Wadsworth, 2010, s. 170. ISBN 978-0-495-57360-9.

[1]

[2]