Willa przy ul. Nyskiej 2 w Prudniku – Wikipedia, wolna encyklopedia

Willa Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa
Zabytek: nr rej. A-2289/91 z 28 listopada 1991
Ilustracja
Fasada (2019)
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Prudnik

Adres

ul. Nyska 2
48-200 Prudnik

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Willa Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Willa Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa”
Położenie na mapie powiatu prudnickiego
Mapa konturowa powiatu prudnickiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Willa Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa”
Położenie na mapie gminy Prudnik
Mapa konturowa gminy Prudnik, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Willa Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa”
Położenie na mapie Prudnika
Mapa konturowa Prudnika, u góry znajduje się punkt z opisem „Willa Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa”
Ziemia50°19′24,989″N 17°34′29,542″E/50,323608 17,574873
Multimedia w Wikimedia Commons

Willa przy ul. Nyskiej 2 w Prudniku – zabytkowa willa w Prudniku[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Willa została wzniesiona około 1882 roku. Do 1939 była zamieszkiwana przez wnuków Samuela Fränkla – Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa. W budynku znajdowała się Biblioteka Śląska, która była jedną z największych bibliotek w Niemczech i Europie. Po śmierci Maxa Pinkusa w 1934 księgozbiór został rozproszony. Najbardziej wartościowe tomy trafiły do Państwowej Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu[2].

Willę często odwiedzali przyjaciele Maxa Pinkusa. Należeli do nich m.in. Hermann Stehr, który napisał w niej swoje opowiadanie Lutnik (1926)[3] i Gerhart Hauptmann, dla którego willa była wzorem dla domu głównego bohatera dramatu Przed zachodem słońca[2].

Po II wojnie światowej willa była wykorzystywana jako zakładowe przedszkole dla pracowników ZPB „Frotex”. Obecnie budynek stanowi własność prywatną.

Nawiązania i odniesienia w kulturze

[edytuj | edytuj kod]

Willa została opisana w powieści Lato umarłych snów autorstwa niemieckiego pisarza Harry’ego Thürka, przedstawiającej sytuację Niemców w Prudniku tuż po II wojnie światowej: „Hirschke oglądał dom, olbrzymi budynek. Posiadał trzy piętra pełne dużych pokojów, rozległe korytarze, małe sale, dużą kuchnię w piwnicy, ogrzewanie oraz wiele nieużytkowanych pomieszczeń. […] Wszystko znajdowało się w opłakanym stanie. Od wyważonych drzwi, przez umyślnie powybijane okna, rozbite meble […] Willa ta w latach dwudziestych należała do żydowskiego fabrykanta, który prowadził wielką tkalnię. […] Nowi gospodarze właściwie nie użytkowali willi, dlatego w ostatnich latach służyła ona po części jako urząd katastralny, a po części za urząd skarbowy. Korytarze i pokoje pokrywały na wysokości kostki akta i formularze […] Na podłodze leżała historia finansów i ewidencja gruntów całego miasta”[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 111.
  2. ↑ a b NetNews, Willa Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa - Zakres "Wille znanych ludzi" - Slezsko bez hranic [online], www.silesiatourism.com [dostęp 2018-10-24].
  3. ↑ Pinkus Max - Virtuelles Schtetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2018-10-24] (niem.).
  4. ↑ Harry Thürk, Lato umarłych snów, Marcin Domino (tłum.), Gliwice, Opole: Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, s. 93, ISBN 978-83-63995-80-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Willa_przy_ul._Nyskiej_2_w_Prudniku&oldid=75129763”