Willem Drost – Wikipedia, wolna encyklopedia

Willem Drost

Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1633 Amsterdam
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1659 Wenecja
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	barok
Multimedia w Wikimedia Commons

Willem Drost (ur. 19 kwietnia 1633 w Amsterdamie, pochowany 25 lutego 1659 w Wenecji) – holenderski malarz okresu baroku.

W późnych latach 40. XVII w. był uczniem Rembrandta. Ok. 1650 wyjechał do Rzymu, gdzie zetknął się z caravaggionistami: Johannem Karlem Lothem i Janem van der Meerem. Ok. 1657 osiadł w Wenecji. W późniejszym okresie twórczości powrócił do stylu Rembrandta.

Malował sceny biblijne, mitologiczne, rodzajowe oraz portrety. Przypisuje mu się wiele dzieł uważanych tradycyjnie za obrazy Rembrandta.

• Autoportret – ok. 1645, Kolonia, Wallraf-Richartz-Museum;
• Wizja Daniela – 1650, Berlin, Gemäldegalerie;
• Tymoteusz ze swoją babcią Lois – ok. 1650, 117 × 89 cm, Ermitaż;
• Rut i Noemi– 1650-1652, Oksford, Ashmolean Museum;
• Portret młodej kobiety – 1653-1655, Londyn, National Gallery;
• Batszeba – 1654, Paryż, Luwr,
• Popiersie mężczyzny w kapeluszu z szerokim rondem – ok. 1654, Dublin, Narodowa Galeria Irlandii;
• Starzec z księgą – po 1654, Warszawa, Muzeum Narodowe;
• Sybilla – 1654-1656, Nowy Jork, Metropolitan Museum of Art;
• Autoportret – 1655-1663, Florencja, Uffizi;
• Św. Mateusz z aniołem – 1660-1650, Raleigh, North Carolina Museum of Art;

• Portret kobiety – Haga, Museum Bredius;
• Portret młodej kobiety – Drezno, Gemaeldegalerie;
• Vertumnus i Pomona – Warszawa, Muzeum Narodowe.

• Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-221-0686-6.