Wincenty Kurek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wincenty Kurek

pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1895 Budy Łańcuckie
Data i miejsce śmierci	17 maja 1944 Monte Cassino
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	75 Pułk Piechoty, DOK V, 3 Pułk Strzelców Podhalańskich, 28 Pułk Strzelców Kaniowskich, Centrum Wyszkolenia Piechoty, 5 Wileńska Brygada Piechoty
Stanowiska	dowódca pułku piechoty, dowódca brygady piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa (bitwa o Monte Cassino †)
Odznaczenia

Wincenty Kurek^[a] (ur. 4 stycznia 1895 w Budach Łańcuckich, zm. 17 maja 1944 pod Monte Cassino) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego II RP i pułkownik Polskich Sił Zbrojnych.

Urodził się 4 stycznia 1895 w Budach Łańcuckich^[1], w rodzinie Sebastiana i Marianny z Wojtynów. W 1914 ukończył gimnazjum w Jarosławiu. Od września 1914 do lipca 1916 służył w 34 pułku obrony krajowej armii austriackiej. W okresie tym ukończył Szkołę Oficerów Zapasowych. Od września 1915 walczył na froncie. W lipcu 1916 dostał się do niewoli rosyjskiej, z której wrócił do kraju w listopadzie 1918^[2]. Jako były oficer c. i k. armii rozpoczął służbę w Wojsku Polskim w 14 Pułku Piechoty w zatwierdzonym stopniu podporucznika^[3]. W 1919 uzyskał stopień podporucznika, a w 1920 porucznika. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył na froncie jako dowódca plutonu, a następnie kompanii. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[4]. W 1923 jako oficer nadetatowy 75 Pułku Piechoty z Królewskiej Huty pełnił służbę w Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie, gdzie w 1923 był oficerem w Oddziale III Sztabu^[5], a w 1924 w Oddziale Wyszkolenia^[6]. Na przełomie lat 20./30. był oficerem 3 pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku^[7][8]. W tym okresie został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930^[9]. W 1934 awansowany na stopień podpułkownika. W 1935 odbył przeszkolenie w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Od 20 marca do września 1939 był dowódcą 28 pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi.

Od 20 do 25 września 1939 brał udział w walkach nad Wartą, a następnie na Lubelszczyźnie w rejonie Bończy, Suchowoli oraz Krasnobrodu, gdzie został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej. Z początkiem 1940 zbiegł z niewoli i przez Węgry dostał się do Francji do Polskich Sił Zbrojnych, a następnie do Wielkiej Brytanii^[2]. Do 6 czerwca 1942 był komendantem Centrum Wyszkolenia Piechoty. W Szkocji szkolił żołnierzy polskich. Następnie powołany został do Iraku na komendanta Centrum Wyszkolenia Armii. Awansowany na stopień pułkownika pełnił stanowisko dowódcy 5 Wileńskiej Brygady Piechoty od 25 września 1943 do śmierci^[10].

Zginął 17 maja 1944 w bitwie o Monte Cassino trafiony odłamkiem z moździerza^[1][11]. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino (miejsce 9-F-6)^[1][12].

Był żonaty ze Stefanią, z którą miał syna Mieczysława (ur. 1923).

• Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 119^[13]
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych (przed 1923)
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)^[14]
• Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[15]
• Medal 3 Maja
• Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 15247^[16]
• Gwiazda za Wojnę 1939−1945 (Wielka Brytania)^[2]
• Gwiazda Italii (Wielka Brytania)^[2]
• Medal Wojny 1939−1945 (Wielka Brytania)^[2]
• Krzyż Wojskowy (Wielka Brytania)^[2]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Mieczysław Cieplewicz: Wincenty Kurek. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-08-29].