Wincenty z Lerynu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Święty
Wincenty z Lerynu
Vincentius Lirinensis
opat
Peregrinus
ilustracja
Miejsce urodzenia

Toul

Data i miejsce śmierci

ok. 450
Leryn

Czczony przez

Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną
wspólnotę anglikańską

Wspomnienie

24 maja

Atrybuty

zwój

Opactwo Leryn na wyspie Saint-Honorat, należącej do archipelagu Leryńskiego, położonego blisko Cannes

Wincenty z Lerynu (ur. w Toul, zm. ok. 450 w Lerynie) – mnich, ojciec Kościoła, teolog i pisarz wczesnochrześcijański, święty Kościoła katolickiego, prawosławnego i anglikańskiego. Starokatolicyzm przyjmuje go za jednego ze swych patronów. Brat świętego Lupusa z Troyes.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Informacje na temat biografii św. Wincentego z Lerynu są bardzo skąpe. Na pewno wiadomo, że Wincenty urodził się w mieście Toul, w północno-wschodniej części współczesnej Francji. Był bratem Lupusa z Troyes. Po odbyciu służby w wojsku udał się do klasztoru Leryn na wyspie Saint-Honorat, gdzie złożył śluby zakonne, a w końcu został opatem. W roku 434 pod pseudonimem „Peregrinus” napisał swój najsłynniejszy traktat Commonitorium.

Sformułował następujące kryterium chrześcijańskiej prawowierności:

Źródłem wiary jest „Pismo święte”, ale jego interpretacja może być najrozmaitsza; nawet diabeł czyni z siebie egzegetę. Pewna jest ta interpretacja, która harmonizuje z sancti maiores, z poprzednikami w wierze[1].

Kryterium to stało się zasadą w myśl której postęp w pogłębianiu wiary ma być rozwinięciem nauki odziedziczonej po przodkach nie zaś zmianą[1].

Na temat zagadnienia relacji łaski a woli człowieka zajmował stanowisko św. Jana Kasjana i bronił jego poglądów. Stanowisko zostało nazwane terminem «synergia».

Od czasów reformacji „Pamiętnik” był wydawany kilkakrotnie w różnych językach.

Mimo iż po śmierci nie otoczono go czcią, wpisany został do martyrologiów przez Molanusa, a później Cezarego Baroniusza, który umieścił go tam pod dniem 24 maja[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 160-161. ISBN 978-83-7318-736-8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Dzieło Wincentego:

  • Commonitorium - tłumaczenie polskie: Pamiętnik. Jan Stahr (przekł., wstęp i objaśnienia). Poznań: Redakcja Wydawnictw Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Wydział Teologiczny, 2002, s. 92, seria: Pisma Ojców Kościoła w Polskim Tłumaczeniu 8. ISBN 83-86360-86-0.