Winnetou II: Ostatni renegaci – Wikipedia, wolna encyklopedia
Gatunek | |
---|---|
Data premiery | 17 września 1964 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania | 94 minuty |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | Pierre Brice |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Kostiumy | Irms Pauli |
Montaż | Hermann Haller |
Produkcja | Horst Wendlandt |
Wytwórnia | Rialto Film Preben Philipsen |
Dystrybucja | Constantin Film |
Budżet | 4 000 000 DM |
Poprzednik | |
Kontynuacja |
Winnetou II: Ostatni renegaci[a] (niem. Winnetou 2. Teil, serb.-chorw. Winnetou II, franc. Le trésor des montagnes bleues, wł. Giorni di fuoco) – zachodnioniemiecko-jugosłowiańsko-francusko-włoski film przygodowy z 1964 roku, adaptacja powieści Karla Maya[1].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Po śmierci ojca Winnetou zostaje wodzem Apaczów. Postanawia godnie pełnić swoją nową funkcję. Pewnego dnia ratuje córkę Leśnego Niedźwiedzia. Młodzi zakochują się w sobie. Tymczasem bandyci napadają na zaprzyjaźnione plemię Ponków. Winnetou i jego przyjaciel Old Shatterhand ruszają na pomoc.
Główne role
[edytuj | edytuj kod]- Pierre Brice – Winnetou
- Thomas Eckelmann – Winnetou (głos)
- Lex Barker – Old Shatterhand
- Gert Günther Hoffmann – Old Shatterhand (głos)
- Anthony Steel – Bud Forrester
- Rainer Brandt - Bud Forrester (głos)
- Karin Dor – Ribanna
- Klaus Kinski – David „Luke“ Lucas
- Renato Baldini – pułkownik J.F. Merril
- Siegfried Schürenberg – pułkownik J.F. Merril (głos)
- Terence Hill – porucznik Robert Merril
- Claus Jurichs – porucznik Robert Merril (głos)
- Eddi Arent – Lord Castlepool
- Marie Noëlle – Susan Merril
- Ilija Ivezić – Red
- Velemir Chytil – Carter
- Gerd Duwner – Carter (głos)
- Stole Arandjelovic – Caesar
- George Heston – kapitan Bruce
- Hans Wocke – kapitan Bruce (głos)
- Mirko Boman – Gunstick Uncle
- Gerd Martienzen – Gunstick Uncle (głos)
- Bogdan Buljan – Tah-Sha-Tunga (głos)
- Helmuth Grube – Tah-Sha-Tunga
- Gojko Mitić – Biały Ptak
- Hans Walter Clasen – Biały Ptak (głos)
- Antun Nalis – Leutnant Wagner
- Jozo Kovačević – wódz Ponków
- Heinz Lausch – wódz Ponków (głos)
- Šimun Jagarinec – Ponka z wioski
- Rikard Brzeska – Jesse
- Miro Buhin – Bob
- Valent Borović – Ronny
- Ivo Kristof – zwiadowca Forrestera
- Curt Ackermann – narrator (głos)
Wersja polska
[edytuj | edytuj kod]Wersja polska: Studio Opracowań Filmów w Warszawie
Reżyseria: Jerzy Twardowski[1]
Dialogi polskie:
Dźwięk: Mariusz Kuczyński
Montaż: Henryka Meltner
Kierownictwo produkcji: Tadeusz Simiński
Wystąpili:
- Henryk Czyż – Winnetou
- Mariusz Dmochowski – Old Shatterhand
- Cezary Julski – Bud Forrester
- Ewa Krzyżewska – Ribanna
- Leon Pietraszkiewicz – pułkownik J.F. Merril
- Andrzej Gawroński – porucznik Robert Merril
- Saturnin Żurawski – Lord Castlepol
- Mieczysław Gajda – Gunstick Uncle
- Tadeusz Bartosik – Tah-Sha-Tunga
- Franciszek Gołąb
- Tadeusz Jastrzębowski
- Roman Kosierkiewicz
i inni
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Film był wyświetlany w Polsce pod tytułem Winnetou: Część II.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Winnetou II: Ostatni renegaci w bazie Filmweb