Wiroid – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiroid – najmniejsze znane czynniki zakaźne roślin zbudowane z RNA bez otoczki białkowej. Mają zdolność do autonomicznej samoreplikacji po wniknięciu do komórek gospodarza. Podobnie jak wirusy, nie mają budowy komórkowej, a poza organizmem gospodarza nie przejawiają funkcji życiowych.

Wiroidy są czynnikami zakaźnymi roślin zbudowanymi wyłącznie z kwasu nukleinowego (RNA), bez otoczki białkowej. Cząsteczki RNA wiroidów są jednoniciowe, zamknięte i zbudowane z 246–434 nukleotydów^[1], jednakże występują w nich fragmenty dwuniciowe powstałe wskutek łączenia się komplementarnych nukleotydów jednej nici. Genomy wiroidów nie kodują żadnych białek, a do namnażania wykorzystują systemy enzymatyczne gospodarza. Obecne w komórce gospodarza czynniki, zaangażowane w cykl życiowy wiroidów, muszą reagować bezpośrednio z genomowym RNA.

Są przyczyną m.in. wrzecionowatości bulwy ziemniaka, smugowatości liści lucerny.

• wiroidy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-07-16] .
• wiroid. [w:] Słownik terminów biologicznych PWN [on-line]. [dostęp 2016-07-16].
• Guzik Marek, Kozik Ryszard, Zamachowski Władysław: Biologia na czasie 2 dla liceum ogólnokształcącego i technikum. Wyd. trzecie. Warszawa: Nowa Era, 2022, s. 15-16, seria: Biologia na czasie. ISBN 978-83-267-3857-9.